ΘΕΛΩ, ΔΗΜΟΣΙΑ, ΝΑ ΠΩ δυο λόγια!

Πρώτα σε εσένα,

για σένα

και μετά σε εσάς,

για όλους εσάς…

εκεί έξω:

Το πιο απολαυστικό, το πιο εντυπωσιακό πράγμα που μου χαρίζει το επάγγελμά μου μέσα από τα μάτια σας,

το στόμα σας,

την ψυχή σας…

είναι που μου απαντάτε με λέξεις πριν καν σας ρωτήσω,

ενώ έχετε ζήσει χρόνια ολόκληρα κουβαλώντας την ταμπέλα του

ΜΗ ΛΕΚΤΙΚΟΥ ΑΥΤΙΣΤΙΚΟΎ…

άδικα…

Ξέρεις εσύ,

καλέ μου φίλε.

Κι εσύ

κι εσύ

κι εσύ…

Και όποιος δεν το ξέρει…

Καιρός να το μάθει!

Όχι αύριο,

όχι σήμερα,

ΧΘΕΣ να το μάθει!!!!

Χθες!

Ακούτε;

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΗ ΛΕΚΤΙΚΟΣ ΑΥΤΙΣΜΟΣ!

Μέσα από την καρδιά μου, σας ευχαριστώ…

που μου χαρίζετε τις πρώτες σας λέξεις,

όταν όλοι έχουν πιστεί πως δεν θα αρθρώσετε ποτέ στη ζωή σας!

Πόσο λίγο σας ξέρουν…

Μποχατζιάρ Σπ Ευάγγελος