Θέλω να βάλεις όλη σου την τέχνη.
Μην ανησυχείς, τον ξέρεις το ρόλο.
Τον έχεις μέσα σου.
Είναι αυτό που ήθελες πάντα.
Μαζί θα το κάνουμε.
Θα είμαστε ένα.
Δεν θα σου μάθω τα λόγια, τα ξέρεις.
Θεατές;
Θα έχουμε!
Όλους ή κανέναν ή μόνο έναν…
Δε μας νοιάζει.
Εμείς θα δείξουμε το ταλέντο μας.
Εμείς θα βάλουμε όλη μας την τέχνη.
Και οι τοίχοι ακόμα θα χειροκροτούν.
Θα τρέμουν,
θα καρδιοχτυπούν,
θα αισθάνονται μαζί μας.
Και οι καρέκλες
και τα πόμολα
και οι πόρτες.
Όλοι,
όλα…
Έλα!
Δώσε μου το χέρι σου.
Αρχίζουμε.
Δεν θα μπορούνε να πάρουν τα μάτια τους από πάνω μας.
Ούτε τα αυτιά τους.
Το σώμα τους θα τρέμει.
Κοίτα με στα μάτια,
χαμογέλα,
μίλα!
Είσαι ο πρωταγωνιστής μου.
Ο πρωταγωνιστής σου, είμαι.
Είμαστε δύο τώρα.
Μη σε νοιάζει τίποτα άγγελέ μου.
Μαζί θα δώσουμε την καλύτερη παράσταση.
Και λίγο πριν τους κόψουμε την αναπνοή,
Λίγο πριν η καρδιά τους σπάσει,
Λίγο πριν πετάξουνε ψηλά στα ουράνια…
Το καλύτερο φινάλε θα τους χαρίσουμε.
Όπως μόνο εμείς ξέρουμε.
Και δάκρυα ποτάμια θα χαϊδεύουν γλυκά τους τοίχους
και τις καρέκλες
και τα πόμολα
που αισθάνονται,
που χειροκροτούν.
Τα δικά τους δάκρυα.
Εκείνα…
Των γονέων.
Σας ευχαριστώ πολύ.
Σας ευχαριστώ.
Σας ευχαριστούμε.
Και θα αποδράσουμε.
Καλό μήνα!
Μποχατζιάρ Σπ. Ευάγγελος
(C)All rights reserved. mpoxatziar.gr2021
