«ΤΖΟΥ, ΤΖΟΥ!»λέει.
«Δεν το ακούτε; Δεν το ακούτε; Δεεεεν το ακούτε;»
Φωνάζω!
Και είμαι έτοιμος να χάσω την ισορροπία μου σφίγγοντας και με τα δυο μου χέρια τα μάγουλά μου, απευθυνόμενος στους γονείς του.
—Για εκείνο το ΜΗ ΛΕΚΤΙΚΟ, αυτιστικό, παιδάκι μιλάω που δεν έχει μιλήσει ποτέ στη ζωή του.
Είναι εφτά χρονών.
Είναι από τη Γεωργία και μεγαλώνει στην Ελλάδα. Οι γονείς του μιλούν σπαστά ελληνικά. Τον λένε Μάρτζιο.
Ήρθαν στην Πάτρα να τον γνωρίσω. —
«Τι…. να ακούσουμε ;»
Αποκρίνεται η μητέρα του σχεδόν έντρομη και ο πατέρας χαμένος.
«Τζου.»
Σημαίνει νερό.
Πείτε μου, σας παρακαλώ, πώς είναι το νερό στα γεωργιανικά;
Σας ικετεύω μεταφράστε μου, σας παρακαλωωωώ!»
-Δε γνωρίζω τη γλώσσα τους.-
«Όχι, όχι. Το νερό δεν έχει καμία σχέση με το τζου, στα γεωργιαννκά.»
Απαντούν.
«Δε γίνεται, αποκλείεται! Το παιδί σας λέει νερό. Ψάξτε!»
Είμαι κάθετος.
Ο μικρός ΜΗ ΛΕΚΤΙΚΟΣ μιλάει ξανά.
«Τζου.»Λέει.
«Ακούστε!» Προστάζω.
Και επαναλαμβάνει κοιτώντας με λοξά, πονηρά, γεμάτος ικανοποίηση.
Οι γονείς του τα έχουν χάσει.
Ή εμένα θεωρούν τρελό ή ότι προσπαθώ να βγάλω εκείνους τρελούς…
Κενό.
ΞΑΦΝΙΚΑ!
Η μητέρα του γουρλώνει τα μάτια της και ανοίγει διάπλατα το στόμα της από έκπληξη.
Μου κόβεται η αναπνοή.
«ΤΖΟΥ! Σημαίνει νερό στα αρμένικα!»
-ούτε αυτή τη γλώσσα γνωρίζω.-
Φωνάζει.
« Είναι η νονά του που τον προσέχει από την Αρμενία. Του μιλάει λίγο αρμένικα.»
Συμπληρώνει.
Και αναπνέω ξανά δικαιωμένος.
Α ν α κ ο υ φ ι σ μ έ ν ο ς.
Την επόμενη ημέρα μπαίνουμε μέσα στην αίθουσα για τη συνέδρια μας.
Και αρχίζει να μιλά:
«Ξέρεις, ξέρεις, ξέρεις, εσύ ξέρεις,μιλάω. Ξέρεις, μιλάω!»
Με τα μάτια μου γουρλωμένα και το στόμα ορθάνοιχτο από έκπληξη γυρνάω στην βοηθό μου έχοντας ολόιδια έκφραση με τη μητέρα του την προηγούμενη ημέρα.
«Τρέχα φώναξε τη μητέρα μέσα, να τον ακούσει!» Προστάζω.
Εκείνη, σύντομα, μπαίνει μέσα στην αίθουσα.
Της εξηγώ.
«Πες, πες, πες, πες!»
Μιλάει ξανά ο μικρός διατάζοντάς με.
Με τρεμάμενη φωνή, σχεδόν ψιθυριστά, πίσω από ένα πνιγμένο χαμόγελο, η μητέρα του αναφωνεί:
«Λέει πες…»
Κι έπειτα συνεχίζουμε τη συνέδρια μπροστά της.
Ο ΜΗ ΛΕΚΤΙΚΟΣ Μάρτζιο απαντά στις ερωτήσεις μου πότε στα ελληνικά και πότε στα γεωργιανικά.
Ο Μάρτζιο μιλούσε ήδη τρεις γλώσσες.
ΜΙΛΟΥΣΕ ΗΔΗ ΤΡΕΙΣ ΓΛΩΣΣΕΣ.
Για έναν και μόνο λόγο!
Επειδή…
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΗ ΛΕΚΤΙΚΟΣ ΑΥΤΙΣΜΟΣ!
Για εσένα, Μάρτζιο!
Επειδή εσύ μου το ζήτησες. (Πες, πες, πες)
Επειδή όλοι εσείς μου το ζητάτε καθημερινά, θα γίνομαι, ΔΥΝΑΤΑ, η φωνή σας ουρλιάζοντας πως
«ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΗ ΛΕΚΤΙΚΟΣ ΑΥΤΙΣΜΟΣ!»
Μέχρι να αποκτήσετε όλοι εσείς οι φίλοι μου σε όλο τον πλανήτη, την δικιά σας φωνή!
Αυτός ο μύθος που πνιγεί φωνές, λέξεις και προτάσεις σε όλο τον κόσμο πρέπει να σταματήσει.
Ήρθε η ώρα να μοιραστούμε την αλήθεια για τον αυτισμό από άκρη σε άκρη της Γης.
Σας προσκαλώ όλους με αγάπη και λαχτάρα να κάνουμε μια συζήτηση, να μοιραστούμε, από το πρώτο μου βιβλίο που επιτέλους κρατάω στα χέρια μου.
Καλή αντάμωση, έχω φτιάξει καφέ!
Evangelos Bochatziar
(C) All rights reserved. mpoxatziar.gr2023
