ΕΥΤΥΧΙΑ.

ΕΥΤΥΧΙΑ.

Σήμερα στο ταμείο του Σούπερ μάρκετ συνάντησα την επιστάτη του σχολείου μου όταν πήγαινα Λύκειο.

Κοιταχτήκαμε και, προς έκπληξή μου, με θυμόταν και μάλιστα με το μικρό μου όνομα.

Η απορία μου ήταν εμφανέστατη που με θυμήθηκε αν και έχουν περάσει παραπάνω από είκοσι χρόνια από τότε.

«Και βέβαια σε θυμάμαι Βαγγέλη. Θέλω να σου πω όμως πως εσύ όσο περνούν τα χρόνια μικραίνεις. Είσαι τώρα μικρότερος από τότε…»

Συνοφρυώθηκα.

Η ταμίας, γνωστή μου και στην ηλικία μου, δήλωσε ότι ζηλεύει και ρώτησε πως το καταφέρνω αυτό.

Κι εγώ απάντησα:

«Μάλλον επειδή προσπαθώ να είμαι ευτυχισμένος.Με το ζόρι ευτυχισμένος!»

Κι έφυγα με το αυτοκίνητό μου.

Στον δρόμο σκεφτόμουν όλο αυτό μιλώντας σιωπηλά με τον εαυτό μου σχετικά με την ευτυχία.

Βασικά δεν ξέρω ακριβώς τι σημαίνει ευτυχία. Άρα πως μπορώ να δηλώσω ευτυχισμένος…

Εκείνο, όμως, που ξέρω σίγουρα είναι ότι περιμένω πάρα πολλά από τη ζωή μου κι ας μην ξέρω πόσο θα ζήσω και αισθάνομαι ότι έχω πάρα πολλά ακόμα να δώσω.

Και για να σας πω την αλήθεια αυτό το «περίμενε» με κάνει ευτυχισμένο.

Πιστεύω τελικά πως το «περίμενε», αυτό το μόνιμο, ατελείωτο «περίμενε» είναι ο ορισμός της ευτυχίας.

Πιστεύω πως στη ζωή δε χρειάζεται να πραγματοποιούνται και όλα. Αρκεί που περιμένουμε, καρτερούμε, να προσδοκούμε.

Μπορεί αυτό να είναι ευτυχία.

Και τελικά δυστυχία η επίτευξη…

Οι μέρες μου είναι γεμάτες όμορφες στιγμές.

Παρα πολλές και πολύ όμορφες.

Κάπως έτσι έφτασε η ώρα να στρίψω στο πολυσύχναστο στενό που οδηγεί στο σπίτι μου.

Έλα όμως που ένας πεζός ετοιμαζόταν να διασχίσει τον δρόμο…

Σταματάω, χαμογελώ με το στόμα κλειστό και του γνέφω να περάσει.

Μου χαμογελά με το στόμα ανοιχτό και μου κάνει νόημα να περάσω πρώτος.

Επιμένω να χαμογελώ, αυτή τη φορά με ανοιχτό στόμα.

Επιμένει κι εκείνος.

Αφού ρίξαμε αρκετό χαμόγελο κατάλαβα ποσό βαθιά ευτυχισμένος είμαι!

Το χαμόγελο του ανθρώπου αυτού, μεσήλικας, μου απέδειξε πόσο ευγενικός και όμορφος είναι ο κόσμος μας…

Αυτά το χαμόγελο με το ανοιχτό στόμα του αγνώστου κυρίου με έκανε πάρα πολύ αισιόδοξο και να περιμένω τα πιο όμορφα από τον κόσμο που ζούμε.

Ήταν η πιο ευτυχισμένη στογμή της χωής μου.

Μακάρι να μπορούσα να συναντήσω τον άνθρωπο αυτό και να του εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου για την ευγένειά που ξεχείλιζε από το πρόσωπό του.

Γιατί αυτή η ευγένεια μου λέει πως έχω να περιμένω πολλά.

Πάρα πολλά ακόμη και τα πιο όμορφα.

Και αφού περιμένω μπορώ να δηλώσω ευτυχισμένος.

Ήθελα μα μοιραστώ αυτή την ευτυχία μαζί σας και να ευχηθώ μέσα από την καρδιά μου να περιμένετε πολλά και δεν πειράζει αν δεν πραγματοποιούνται πάντα.

Φτάνει να είστε ευτυχισμένοι με την αγωνία και τη λαχτάρα της πραγματοποίησής τους.

Φτάνει να είστε ευτυχισμένοι!

Φτάνει.

Evangelos Bochatziar