ΤΙ;;;
Είπαν το αυτιστικό παιδί μου
τρελό;
καθυστερημένο;
Ανάπηρο και Αυτιστικό για να το κοροϊδέψουν;
για να το μειώσουν;
για να το προσβάλλουν;
για να το εκτοπίσουν;
για να το κάνουν περίγελο οι συμμαθητές του;
Το άκουσα και με τα ίδια μου τα αυτιά;
Ναι!
Μου έχει τύχει.
Κι εσένα σου έτυχε ή μπορεί να σου τύχει.
Ξέρεις τι έκανα τότε εγώ αγαπημένε Γονέα;
Εγώ…
Στην αρχή έκλαψα κρυφά με όλη μου την δύναμη! Τα στήθος μου φούσκωνε και ξεφούσκωνε από τους λυγμούς. Σαν να μου έβγαινε η ψυχή ήταν.
Μετά το λυπήθηκα…
Λυπήθηκα το αυτιστικό παιδί μου.
Πένθησα για πολύ λίγο.
Θύμωσα κιόλας,
τρέλα!
Και να χειροδικήσω μου ήρθε
και να ανοίξω το στόμα μου
και να μην το κλείνω με τίποτα.
Μη σου πω ότι μέχρι να πάρω και όπλο,
μου ήρθε…
Τα’ χα κυρίως με τους γονείς, με τα σπίτια, με την διαπαιδαγώγηση, με την κοινωνία… με όλους τα είχα!
Ακόμα και με τα ίδια τα παιδιά!
Όμως…
Ύστερα…
Ύστερα σκέφτηκα πιο λογικά.
Ύστερα σκέφτηκα ότι ούτε οι γονείς φταίνε ούτε τα παιδιά, προπάντων τα παιδιά, ούτε κανένας.
Κανένας δε φταίει!
Ούτε κι εγώ που θύμωσα τόσο.
Ύστερα αγάπησα το αυτιστικό παιδί μου πιο πολύ και ας πίστευα πως δε γινόταν περισσότερο.
Ύστερα το αγκάλιασα πιο σφιχτά και φυσικά….
Αγάπησα ακόμα και αυτούς που το κορόιδεψαν και μίλησα σε όλους.
Έγινα πολύ πιο δυνατός από ποτέ για ‘κείνο και για μένα!
Ατσάλι έγινα!
Και είπα στο παιδί μου πως οι τρελοί και οι παλαβοί αλλάζουν τον κόσμο!
Ναι!
οι ΤΡΕΛΟΙ
και
οι ΠΑΛΑΒΟΙ!
Για να είμαι πιο πραγματικός, δεν του το είπα του παιδιού μου αυτολεξεί. Του το έδειξα, κυρίως.
Με τη στάση μου, με το πείσμα μου, με τη συμπεριφορά μου!
Έπειτα…
με είπαν κάποιοι κι εμένα ΤΡΕΛΟ και ΠΑΛΑΒΟ!
Και τους επέτρεψα να με ξαναπούν
Ξανάααα και ξανααα και πάλι και ξανά – μανά…
Δε με απασχόλησε ποτέ η γνώμη τους για μένα γιατί το παιδί που … είπαν τρελό, καθυστερημένο, προβληματικό… και ο, τι άλλο θες, ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ, με έμαθε να ξέρω ποιος είμαι!
Με έμαθε ποιος είμαι και πόση δύναμη κρύβω μέσα μου!
Και συνέχισα να δίνω μαθήματα σε εκείνο όπως εκείνο, ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ, μου δίνει καθημερινά.
Μου δίνει τα πιο δυνατά μαθήματα!
ΓΟΝΕΙΣ ΑΥΤΙΣΤΙΚΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ:
Τι κι αν χιονίζει, τι αν βρέχει, τι κι αν αστράφτει…
ΠΙΣΤΕΨΤΕ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ ΑΚΟΜΑ ΚΙ ΑΝ
ΣΑΣ ΛΕΝΕ ΤΡΕΛΟΥΣ, ΠΑΛΑΒΟΥΣ ΚΙ ΑΛΛΟΠΑΡΜΕΝΟΥΣ!
Εσείς να πιστεύετε.
Δεν μπορείτε να ξέρετε ποιον κρατάτε στην αγκαλιά σας…
Δυστυχώς δεν μπορούμε να αλλάξουμε όλου του κόσμου την αντίδραση, μπορούμε να αλλάξουμε όμως εμάς!
Εμάς και τα παιδιά μας!
Αυτό το μπορούμε σίγουρα.
Καλή δύναμη και καλή Κυριακή!
*Με αφορμή σχόλιο γονέα που πέρασε από τα μάτια μου, του εύχομαι όλη την δύναμη του κόσμου. Σε όλους το εύχομαι!*
Evangelos Bochatziar
© All rights reserved. www.mpoxatziar.gr2023
