ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΚΤΑΡΙΟ:
Ο πατέρας του Νεκτάριου, Τάσος, μου λέει πως ο γιος του έχασε την ομιλία του κοντά στα τρία του έτη. Σταμάτησε δηλαδή να επικοινωνεί λεκτικά ενώ χρησιμοποιούσε μέχρι και φράσεις τριών λέξεων. Είναι τώρα στα 12 ο Νεκτάριος.
Κάνουμε όλοι μαζί τη συνέδρια.
Τάσο:(Του λέω)
Υπάρχουν δυο παιδιά μπροστά μας:
Δυο «κατηγορίες» ας πούμε.
Είναι και τα δύο πέντε ετών.
Το ένα είναι η Νίκη και δεν είχε ποτέ προβλήματα λόγου – ομιλίας. Μπορεί να πει με πολύ μεγάλη ευκολία πρόταση μεγαλύτερη των 15 λέξεων. Λαλίστατη.
Από την άλλη, είναι ο Νικόλας που έχει βαριές διαταραχές ομιλίας και γλώσσας. Με πολλή δυσκολία καταφέρνει να αρθρώσει μόνο συγκεκριμένες φράσεις τριών λέξεων το πολύ. Αυθόρμητα βρίσκεται σε επίπεδο συλλαβής.
Και τα δυο παιδιά θέλουν νερό κάτω από τις ίδιες συνθήκες.
Η Νίκη, παρόλο που μιλάει, δείχνει το νερό κοιτώντας τη μητέρα της και γκρινιάζει με το στόμα κλειστό παράγοντας ένα μουρμούρισμα, στριγκλιά.
Και η μητέρα της, τής βάζει νερό να πιει.
Ο Νικόλας, διστακτικός, κοιτάζει τη μητέρα του, δείχνει το νερό και χαμηλόφωνα λέει : «μεό» που θα πει νερό.
Η μητέρα του κουνάει το κεφάλι της, τον κρατάει από τους ώμους και του λέει:
«Τι λέμε;»
Κι εκείνος απαντά:
«Μαμάααα τέο μεό.»(Μαμά θέλω νερό.)
«Νννέρο!» Του λέει εκείνη.
Ο Νικόλας κλείνει τα μάτια του, σφίγγει τους μύες του προσώπου και κουνώντας το κεφάλι του καταφατικά συμπληρώνει:
«ν, ν, ν».
«Το πέρασα!»
Πετάγεται ο δωδεκάχρονος Νεκτάριος καθώς παρακολουθούσε και καταλάβαινε τα παντα από όσα περιέγραφα.
Δίνω μια απαλή γροθιά στην πόρτα στο μέρος του πατέρα και στηρίζομαι σε αυτήν.
«Μόνος μου το πέρασα κι αυτό! Όπως λέει κι ο Ρέμος…» Σχολιάζω στον πατέρα.
«Άκουσες τι είπε ο γιος σου;» Συμπληρώνω.
Εκείνος κούνησε το κεφάλι.
Γιατί να ταλαιπωρείται συνεχώς ο Νικόλας και… ο κάθε Νικόλας.
Η ομιλία δεν είναι άσκηση. Είναι επικοινωνία και…
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΗ ΛΕΚΤΙΚΟΣ ΑΥΤΙΣΜΟΣ!
©All rights reserved. mpoxatziar.gr2023
