Ααααα! Παρέλειψα να σας πω ότι ο Αντρέας είναι μη λεκτικός.
…
Στέκομαι για λίγο αμίλητος έξω από την αίθουσα πριν μπούμε για να ξεκινήσουμε τη συνέδρια με τον Αντρέα!
«ΜΙΛΑ!» Μου λέει αγανακτισμένος.
«Ναι» του λέω και του δίνω οδηγία να μπει μέσα να ετοιμαστεί με την βοηθό μου.
Εκεί τον ακούω να τη ρωτάει «ΓΙΑΤΙ» εννοώντας γιατί άργησα να μπω.
Ύστερα, καθώς συνομιλώ με τη μητέρα του στην αναμονή, ακούμε και οι δυο εκείνο το ανεπανάληπτο, το θεϊκό, το μοναδικό και αγαπησιάρικο «ΕΛΑ ΒΑΓΓΕΛΗ, ΒΑΓΓΕΛΗ ΕΛΑ»
Μένουμε με το στόμα ανοιχτό.
Αυτό το «Έλα Βαγγέλη!» είναι για μένα καθημερινότητα όμως κάθε φορά, μα κάθε φορά, με κάνει να γίνομαι κομμάτια, ψυχή και σώμα. Να γίνομαι παζλ σκορπισμένο στο πάτωμα, κομμάτια…
και για να μαζέψω ξανά αυτά τα κομμάτια μου να χρειάζονται ώρες, μέρες. Τελικά, νομίζω, μένω κομματιασμένος, σκορπισμένος από εδώ κι από κει να με παίρνετε μαζί σας όπου πηγαίνετε…
Αααααα!
Παρέλειψα να σας πω ότι ο Αντρέας είναι μη λεκτικός και με διέταξε να μιλήσω:
«ΜΙΛΑ!»
Τραγική…
ειρωνεία που όμως είναι πραγματικότητα.
Αλλά να μην ξεχνιόμαστε:
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΗ ΛΕΚΤΙΚΟΣ ΑΥΤΙΣΜΟΣ!
©All rights reserved. mpoxatziar.gr2023
