ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΘΥΜΟΥ ΣΤΟΝ ΑΥΤΙΣΜΌ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ:
ΤΙ ΝΑ ΠΡΟΣΕΞΩ, ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ:
“Το αυτιστικό παιδί μου κλαίει ασταμάτητα διχως λογο.”
Λάθος! Παντα υπάρχει λόγος.
“Το παιδί μου χτυπάει το κεφάλι του στον τοίχο, χαστουκίζεται, δαγκώνει με μανία τα δάχτυλά του και δεν επικοινωνεί καθόλου μαζί μου την στιγμή εκείνη.”
Λάθος! Ο αυτοτραυματισμός, τις περισσότερες φορές, είναι ο πιο παραστατικός τρόπος να σου δείξει την κατάστασή του και μάλιστα κερδίζει άμεσα την προσοχή σου, εφόσον φοβάσαι για την ακεραιότητά του.
“Το παιδί μου γκρινιάζει συνεχώς, σπάει πράγματα, καταστρέφει…δεν με ακούει ποτε. Έχω δοκιμάσει τα πάντα για να το ικανοποιήσω μα τίποτα…”
Λάθος! Έχεις δοκιμάσει τα πάντα
σύμφωνα με τις δικες σου ανάγκες. Δεν έχεις ακούσει, ή δεν μπορείς να ακούσεις τις δικες του ανάγκες. Έτσι κι εκείνο με τη σειρά του δε σε ακούει επειδη πρώτα δεν το ακούς κι εσυ.
Κλαίει, γκρινιάζει, αυτοτρατματίζεται, καταστρέφει…
Θυμός λέγονται όλα τα παραπάνω. Και τι κάνουμε σε αυτές τις περιπτώσεις;
Διαχείριση θυμού. Έτσι λέγεται.
Οι περισσότεροι γονείς στις αντίστοιχες περιπτώσεις προσπαθούν να αποτρέψουν το παιδί από την αρνητική συμπεριφορά, αποθαρρύνοντάς το:
1. “Μην κλαις, αφού εσύ είσαι καλό παιδάκι γιατί κλαις… κλαινε τα καλά παιδάκια; Δεν έγινε τίποτα!”
Μεγάλο λάθος!
Τη στιγμή αυτη φέρνετε το παιδάκι σας σε σύγκρουση με τα συναισθήματά του, κλαίει και του λες ότι είναι λάθος που κλαίει. Δεν κλαίνε τα παιδιά σαν αυτό. Δεν υπάρχει λόγος που κλαιει…
Κι έτσι…
Το παιδί νιώθει ενοχές για ότι νιώθει, και φοβάται τα ίδια του τα συναισθήματα που είναι στην ουσία ο εαυτός του. Διαταράσσεται η ταυτότητά του και αυτό ειναι πολύ επικίνδυνο για μακροπροθεσμα ψυχολογικά προβλήματα, κατάθλιψη, παραβατικές συμπεριφορές, μειωμένη αυτοπεποίθηση κ.α.
2. Επίσης, προσπαθούν, άμεσα, να του δώσουν καθετί που θα του προκαλέσει ευχαρίστηση, προκειμένου να ηρεμήσει. Το ιδιο κάνουν και με το κλάμα.
Μεγάλο λάθος!
Έτσι το παιδί μαθαίνει να κερδίζει πράγματα με αυτές τις συμπεριφορές και όταν δεν θα κερδίζει απλά θα μεγεθύνει τις παραπάνω συμπεριφορές σε επικίνδυνα επίπεδα.
Επίσης οι παραπάνω συμπεριφορές εχουν ένα πολυ μεγάλο θετικό:
Κατα την διάρκεια μιας τέτοιας κρίσης, το παιδακι σας επικοινωνεί με τον πιο δυνατό του τρόπο μαζι σας!!!
Μην ξεχνάμε όσοι γνωρίζουμε καλά τα αυτιστικά παιδάκια ότι πολλές φορές χτυπάνε και δεν κλαίνε ποτε, δεν ζητούν ποτε βοήθεια…
Και τότε οι γονείς είναι συνήθως πικραμένοι ότι τα παιδια τους δε ζητούν παρηγοριά από εκεινους.
Όταν λοιπόν το παιδί σας έρχεται μπροστά στα μάτια σας και
Κλαίει,
Χτυπιέται,
Σπάει πράγματά σας …
ΕΧΕΙ ΓΙΝΕΙ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΒΗΜΑ!
Α . Επικοινωνεί.
Β. Ζητάει παρηγοριά.
Τι κάνω τοτε εγώ:
- Το αφήνω να κλάψει οσο θέλει.
- Νιωθω απόλυτη ηρεμία.
- Του δίνω να καταλάβει ότι είναι εντάξει να κλαίει.
- Δειχνω ότι έχω τον έλεγχο
- Στέκομαι δίπλα του με υπομονή.
- Αν δεν αλλάζει κάτι το εκθετω σε κάτι καινούριο, σε ένα άλλο ερέθισμα, εξίσου δυνατό.
- Αν πρέπει οπωσδήποτε να περασει το δικό του, μάθετέ του κάτι επικοινωνιακό που θα το βοηθησει σε ανάλογη περίπτωση.
- “Ξεγελάστε “το ότι δήθεν δεν καταλάβατε, γιαυτό φτάσατε σε σύγκρουση.
- Χρησιμοποιήστε την γλώσσα του σώματος.
- Μπορείτε να κλάψετε κι εσείς.
- Μη λέτε πολλά λόγια.
- Κρατηστε σταθερή, καθαρή φωνή.
- Να είστε συνεπείς στις αντιδράσεις σας καθώς και στην επιβράβευση.
- Δημιουργήστε ασφαλές πλαίσιο, μέρος, σύνολο δραστηριοτήτων, ευελιξία έκφρασης, ώρα μέσα στην ημέρα, που θα είστε αυστηρά παρεμβατικοί, εκπαιδευτικοί “θεραπευτικοί”. Τις υπόλοιπες ώρες της ημέρας θα είστε πιο “ελευθεροι”.
- Μην κατηγορήσετε ΠΟΤΕ τον εαυτό σας.
ΜΗΝ ΠΕΣΕΤΕ ΣΤΗΝ ΠΑΓΊΔΑ να περάσετε το μήνυμα ,άθελά σας, στο παιδί ότι…
Δεν θέλετε να κλαίει κυριως επειδή δεν αντέχετε εσείς να το βλέπετε και οχι για εκείνο.
Όταν το παιδί σας δεν διαθέτει ο ΟΠΛΟΣΤΆΣΙΟ της ομιλίας τοτε τα πράγματα γίνονται επικίνδυνα περίπλοκα.
Όλες οι παραπάνω συμπεριφορές είναι καθημερινότητα για μενα γι αυτό,
ΑΓΑΠΗΜΈΝΟΙ ΜΟΥ ΓΟΝΕΙΣ:
Σε καμία περίπτωση δεν κατηγορώ κανέναν ΟΜΩΣ σας επιστω την προσοχη να ζητήσετε βοήθειά από σωστούς ειδικούς που θα μπορέσετε να ΕΜΠΙΣΤΕΥΤΕΙΤΕ με τα δικά σας κριτήρια…
Εσείς έχετε όλα τα δίκια του κόσμου διότι:
Το ότι φέρατε στον κόσμο έναν αυτιστικό άγγελο το σίγουρο είναι ότι ξέρετε καλά πως νιωθει ένας γονέας αυτιστικού παιδιού, οχι όμως απαραίτητα πως νιώθει πραγματικά ένας αυτιστικός!
Ο Αυτιστικός έχει ένα ολότελα διαφορετικό “λειτουργικό ” από εκείνο των νευροτυπικών.
Με πολλη αγάπη,
Ευαγγελος Σπ. Μποχατζιάρ
Λογοθεραπευτής, Ειδικός Παιδαγωγός Irlen Diagnostician-Clinic Director, INPP Sc Program
(c) All rights reserved.
