ΝΑ ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ!
Ο, τι κι αν σου λένε,
εσύ να πιστεύεις.
Να πιστεύεις σ‘ εμένα.
Το έχω ανάγκη.
Ακομα κι αν σε λένε τρελό και φαντασμένο.
Τότε να πιστεύεις ακόμα πιο πολύ.
Τότε να πιστεύεις με τρέλα, με επιμονή…
υπομονή και αγάπη.
Αγάπη πολλή!
Να πιστεύεις όπως και οι προγόνοι μας κάναν.
Όταν τους λέγαν τρελούς.
Που παντα στις μαχες, οποίες κι αν ήταν, απέδειξαν και μας δίδαξαν πως δεν έχει σημασία πόσο μεγάλος ή αποδεκτός είσαι, αρκεί
μονάχα
ΝΑ ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ!
Με αγάπη και όραμα.
Πρωτίστως εσύ!
Που μεγαλώνεις εκείνο το παιδί που μεγαλώνει στους δρόμους μονάχο.
Που επιλέγει να μη μιλά σε κανέναν.
Ούτε ακόμα και σε εσένα.
Μάνα, εσύ!
Εσύ, πατέρα!
Εκείνου του διαφορετικού παιδιού.
Να πιστεύεις σ’ εμένα.
Χρόνια πολλά στα παιδιά!
Χρόνια πολλά στους γονείς!
Χρόνια πολλά στους Έλληνες!
Χρόνια πολλά στη μνήμη των προγόνων μας!
Χρόνια πολλά στην Ελλάδα!
Evangelos Bochatziar
