ΟΧΙ, ΟΧΙ, ΟΧΙ!
Δεν πρόκειται να αφήσω αυτή τον μήνα που είναι μήνας ευαισθητοποίησης για τον αυτισμό χωρίς να αναφερθώ σε κάποια ΑΠΟΛΥΤΩΣ σημαντικά θέματα:
Η αναπηρία είναι αναπηρία όσο η κοινωνία της το επιτρεπει.
Είναι επιτακτική ανάγκη να αλλάξουμε πολλά πράγματα σαν κοινωνία για να κάνουμε τις ζωές των συνανθρώπων μας με αναπηρία ομαλή.
Οπως φτιάξαμε φωτεινους σηματοδότες με ήχο, ειδικές παζοδρομήσεις κ. α. για τους συνανθρώπους μας που έχουν σοβαρά προβλήματα όρασης.
Όπως κατασκευάσαμε ειδικά αυτοκίνητα και ειδικες θεσεις παρκαρίσματος για τους συνανθρώπους μας που έχουν κινητικά προβλήματα.
Όπως δημιουργήσαμε ολόκληρα δελτία ειδήσεων, θεατρικές παραστάσεις κ. α. στη νοηματική γλώσσα για τους συνανθρώπους μας που έχουν προβλήματα ακοής…
Έτσι
και ακόμα περισσότερα,
να κάνουμε και για τους αυτιστικούς συνανθρώπους μας που βιώνουν προβλήματα αισθητηριακής ολοκλήρωσης.
Αυτή θα παραμένει η χειρότερη αναπηρία.
Η πιο δυσβάσταχτη.
Γιατί ακριβώς είναι αόρατη και εχει τη μικρότερη αναγνώριση παγκοσμίως. Αυτό όμως δε σημαίνει πως δεν υπάρχει. Και αυτό είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα.
Ας αναγνωρίσουμε πρώτα την αναπηρία αυτή και τις δυσκολίες της.
Ας δημιουργήσουμε χώρους σε εμπορικά με περιορισμένα αισθητηριακά ερεθίσματα για να μπορέσουν και αυτοί οι συνάνθρωποί μας να αποκτήσουν πρόσβαση.
Ας δημιουργήσουμε σημεία σε χωρους εστίασης φιλικά προς αυτούς.
Ας δημιουργήσουμε σημεία που θα δίνουν περισσότερο χρόνο και χώρο στους συνανθρώπους μας αυτούς.
Ας εκπαιδεύσουμε προσωπικό σε ταμεία, τράπεζες, καταστήματα, νοσοκομεία, κλινικές, εστιατόρια, καφετέριες, πάρκα, εργοστάσια να καλωσορίζουν, να διαχειρίζονται αυτιστικούς συνανθρώπους και τις οικογένειες τους όσον αφορά στην εργασία τους αλλά και σε απλή επίσκεψή τους.
Να τους επιτρέπουν να επικοινωνούν με διαφορετικό τρόπο τις ανάγκες τους από το νευροτυπικό πληθυσμό.
Ας επιτρέψουμε στους γονείς αυτών των νεύρο διαφορετικών παιδιών να είναι διαφορετικοί γονείς όπως πρέπει, όπως ξέρουν.
Το πιο δύσκολο πράγμα είναι να αποδεχτεί η κοινωνία εναν διαφορετικό γονέα παρά ο ίδιος ο γονέας να αποδεχτεί το παιδί του. Εκείνος το γέννησε, ξέρει.
Ας γίνουμε ευρηματικοί!
Έχω δει οικογένειες με αυτιστικά άτομα να κλειδώνονται στα σπίτια τους για πολλά χρόνια πολύ περισσότερο από οικογενειες με άλλα είδη αναπηρίας γιατί ακριβώς ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η πρόσβαση παντού.
Σκεφτήκατε ποτέ μήπως δεν είναι τόσο το πρόβλημα του αυτιστικού σε αυτόν αλλά στις ΔΟΜΕΣ που είναι κατασκευασμένες για την πλειοψηφία των νευροτυπικων συνανθρώπων μας με αποτέλεσμα να είναι απολύτως εχθρικές για εκείνον;
ΟΧΙ.
Δεν υπάρχει ίση μεταχείριση.
ΟΧΙ.
Δεν υπάρχει ίση πρόσβαση.
Δεν υπάρχει ΚΑΘΟΛΟΥ πρόσβαση.
ΟΧΙ.
Δεν υπάρχει ίση αντιμετώπιση.
Ούτε στην εργασία,
ουτε στην αναψυχή
ούτε στο συναίσθημα.
Δεν υπάρχει ίση μεταχείριση πουθενά.
Δεν υπάρχει ανοχή.
ΜΟΝΟ ΑΠΑΓΟΡΕΥΤΙΚΑ.
Είναι καιρός να αφυπνιστούμε.
Είναι καιρός να αλλάξουμε!
Ας πούμε ΟΧΙ σε μια κοινωνία πιο ανάπηρη από την ίδια την αναπηρία!
ΟΧΙ!
