ΟΧΙ, ΟΧΙ, ΟΧΙ, ΟΧΙ…

ΟΧΙ, ΟΧΙ, ΟΧΙ, ΟΧΙ…
Και πάλι οχι!
Ο αυτιστικός δε σημαίνει παιδιά και ενήλικες που χτυπάνε το κεφάλι τους στον τοίχο μέχρι τελικής πτώσεως,
ΚΑΘΟΛΟΥ!
Δεν είναι το παιδί, ο ενήλικας που θα ξεριζώνει τα μαλλιά της μητέρας του,
ΚΑΘΟΛΟΥ!
Ούτε και σάλια και φτυσιές παντού!
Δεν είναι θράσος, ασέβεια, βρισιές και έλλειψη ενσυναίσθησης,
ΚΑΘΟΛΟΥ!
Επίσης, δεν είναι άνθρωποι βίαιοι, άνθρωποι που επιτίθενται στους γονείς τους και γενικότερα σε τρίτους που τους προσέχουν,
ΚΑ ΘΟ ΛΟΥ!
Καθόλου.
Οι αυτιστικοί συναισθάνονται περισσότερο από κάθε άλλον!
Αν κάποιος έχει πρόβλημα με την ενσυναίσθηση αυτοί είμαστε εμείς οι νεύρο-τυπικοί, η κοινωνία γενικότερα που είναι ΑΝΑΠΗΡΗ και ξέρει ΜΟΝΟ να μπαίνει στην θέση του άλλου αν και εφόσον ο «άλλος» είναι ίδιος με αυτήν. Αν διαφέρει…
Όχι, όχι, δεν γίνεται.
Δεν καταλαβαίνει, δεν γίνεται να καταλάβει…
Αν διαφέρει, πρέπει να υποφέρει!
Οπωσδήποτε!
Και φυσικά δεν υπάρχουν λειτουργικοί και μη λειτουργικοί!
Έχω δει υψηλά λειτουργικούς αυτιστικούς που «μετά βίας επιβιώνουν» πολεμώντας και καμουφλάροντας συνεχώς την διαφορετικότητά τους
και
χαμηλά λειτουργικούς που ζούνε ήρεμοι και χαρούμενοι με τον περίγυρό τους.
Για εμάς τους ειδικούς είναι οι «ταμπέλες» για να ταξινομούμε κάθε κλινική εικόνα.

Ο Αυτισμός είναι ΜΟΝΟ μια δυσκολία στην επικοινωνία, ένα διαφορετικό λογισμικό.
Ο Αυτιστικός μπορεί να σου φωνάζει ΟΥΡΛΙΑΖΟΝΤΑΣ για νερό κι εσύ να του δίνεις τεράστιες ποσότητες αλμυρών ξηρών καρπών για παράδειγμα.
Σαν να είσαι στο αυτοκίνητο συνεπιβάτης και να λες «Χαμήλωσε σε παρακαλώ τη μουσική,έχω πονοκέφαλο!» Κι εσύ να την βάζεις στην διαπασόν.
ΑΚΡΙΒΩΣ ΑΥΤΟ!
Τίποτα λιγότερο.
Και αυτό να γίνεται κάθε μέρα για πολλά πολλά χρόνια!
Το βλέπω να συμβαίνει ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ.
Κάποιοι γονείς ερμηνεύουν πολλές από τις «πλευρικές» επικοινωνίες των αυτιστικών παιδιών τους και κάποιοι έχουν πλήρη μεσάνυχτα!
Φυσικά όλο το φταίξιμο έρχεται σε εμάς τους ειδικούς που αδυνατούμε να επικοινωνήσουμε σωστά τις γνώσεις μας στους γονείς και να τους εκπαιδεύσουμε!
Οι γονείς αυτιστικών παιδιών ξέρουν πως είναι να μεγαλώνεις έναν αυτιστικό και
ΟΧΙ
πως είναι να είσαι αυτιστικός!
Πως νιώθει ο αυτιστικός!
Έρχομαι πάλι στα παραδείγματα που έδωσα με τη μουσική και με το νερό:
Πως θα νιώθατε;
Θα σωματικοποιούσατε τις ανάγκες σας!
Σίγουρα.
Θα φωνάζατε, θα ουρλιάζετε, θα χτυπούσατε το κεφάλι σας, θα κάνατε και οι ίδιοι έγκλημα!
«Ο μεγάλος μου γιος πήρε χθες τη μικρή μου κόρη, αδερφή του, αγκαλιά. Εκείνη δεν ήθελε!
«Άσε με!»του έλεγε.
Τίποτα εκείνος, έπαιζε μαζί της μόνο που εκείνη ήταν κουρασμένη και συνεπώς κακόκεφη την ώρα εκείνη. «Άσε με, άσε με, άσε με!»
Τσίριζε ,ούρλιαζε!
«Να σου δώσω ένα φιλάκι θέλω…» έλεγε εκείνος!
Και τελικά η, σχεδόν τετράχρονη, αδερφή του, τού έδωσε μια μπουνιά στο πρόσωπο.
Εκείνος την είπε γκρινιάρα και την άφησε κάτω θυμωμένος.
Αυτό που θέλω να πω είναι ότι δε χρειάζεται να είσαι αυτιστικός για να γίνεις επιθετικός ούτε αυτό σημαίνει ότι αυτοί που έπραξαν, πράττουν και θα συνεχίσουν να πράττουν εγκλήματα βίας είναι όλοι αυτιστικοί!
Αν ήταν έτσι οι φυλακές θα ήταν ιδρύματα για αυτιστικούς!
Φθορές υπάρχουν σε κάθε σχέση!
Ούτε φυσικά το δέσιμο, θυμηθείτε ότι κακοποίηση μπορεί να φέρει ακόμα περισσότερη κακοποίηση, και οι φαρμακευτικές αγωγές είναι η λύση!
Τάπα σε ένα ιδιαίτερα ενεργό ηφαίστειο είναι που μάλιστα ορισμένες φορές δεν κάνει την δουλειά της!
Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι κάποιες φορές δεν κρίνεται ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ!
Περισσότερο σημαντικό και απαραίτητο ΟΜΩΣ είναι να βρίσκουμε την αιτία του προβλήματος!
Υπάρχει δυστυχώς ένα χάος σχετικά με αυτά που καταλαβαίνουν οι αυτιστικοί και με αυτά που νομίζουνε οι άλλοι ότι καταλαβαίνουν!
Το ίδιο συμβαίνει και με αυτά που νομίζουν οι άλλοι ότι δεν μπορούν ενώ στην πραγματικότητα μπορούν να κάνουν!
Άλλη μια φορά θα πω πως οι αυτιστικοί τα μπορούνε όλα!
ΟΛΑ!

Καλή μας δύναμη, καλό μας βράδυ!
Με αγάπη, εκτίμηση και σεβασμό!

Μποχατζιάρ Σπ. Ευάγγελος
©All rights reserved. mpoxatziar.gr2022