Δε χρειάζεται να έχω έμπνευση για να γράψω για εσένα.
Αρκεί να θυμηθώ μια συνεδρία μαζί σου.
Αχ, αυτή η ψυχή σου…
Όταν με αγκαλιάζεις σφιχτά χωρίς λόγο,
νιώθω ο πιο πλούσιος άνθρωπος στη γη.
Κι έπειτα εκείνο το «σ’ αγαπώ Βαγγέλη μου»,
γινεται καλοκαίρι μου.
Κάτω από τα γυαλιά σου,
τα μάτια σου,
ουράνια τόξα που φέρνουν την Άνοιξη.
Είσαι των χελιδονιών η άφιξη.
Είσαι ήλιος και φεγγαρι.
Είσαι παλικάρι.
Είσαι παράθυρο μεγάλο, ορθάνοιχτο.
Όλη την θέα μου δείχνεις.
Της ζωής που μου μαθαίνεις.
Σε παραδείσους μπαίνεις
και με παίρνεις μαζί σου.
Στη μαγική αυλή σου.
Τα χείλη σου περιβόλια ολάνθιστα,
οι λέξεις σου πολύχρωμες πεταλούδες.
Και το χαμόγελο σου διάλειμμα,
το χαμόγελό σου νερό και χώμα.
Και φως και άσπρο χιόνι.
Το χαμογελό σου,
όλα.
Το πρώτο λουλούδι της πιο τολμηρής αμυγδαλιάς,
το χάδι σου.
Και η φωνή σου,
αηδόνια γλυκά κελαηδούν.
Μέσα σου πιο πολλή αγάπη,
Μέσα σου περισσότερο φως,
Μέσα σου και έξω σου,
γαλήνη
Δε σε φτάνω…
Είναι εκείνο το χρωμοσωμα που έχεις,
παραπάνω.
Εκείνο που σε κάνει πιο μεγάλο.
ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΣΥΝΔΡΟΜΟΥ DOWN 2023
21 Μαρτίου.
(C)All rights reserved. mpoxatziar. gr2023
