Ήμουν δεν ήμουν έξι χρόνων όταν…
Τα τελευταία 23 χρόνια έχω εμμονή με τον αυτισμό και αυτή είναι μια από τις εμμονές που γουστάρω τρέλα!
Δυο όμως «συναντήσεις» μου με τη λέξη αυτή, Αυτισμός,
χαράκωσαν ΚΑΙ την καρδιά ΚΑΙ το μυαλό μου:
Σας τις αφήνω:
«Τι έπαθες παιδάκι μου, αυτιστικό είσαι;…»
Ήμουν δεν ήμουν έξι χρόνων όταν άκουσα τη λέξη αυτιστικός από το στόμα της θειάς μου,
της Μαριγώς.
Και φυσικά!
Μιλούσε στον αδερφό της και θείο μου, βρίζοντάς τον.
Γνωστή αθυρόστομη….
Έπειτα, λίγο πριν κλείσω τα 40 μου χρόνια,
βρίσκομαι σε αξιολόγηση ενήλικα αυτιστικού και μιλάω με τη μητέρα.
Κυρια Τασία,
63 ετών.
Παρενθετικά, αρχίζει να μου αναφέρει διερωτώμενη κι εκείνη,
πως ο κόσμος λέει για εμένα πολλά.
-Πράγμα που ποτέ δε με απασχόλησε.-
Λένε πως είμαι αυτιστικός, πως έχω αυτιστικά παιδιά και αλλά…
« Ευτυχώς λεβέντη μου, δε σε βρήκε τέτοια ΚΑΤΑΡΑ!»
Έτσι μου είπε.
Έχω μείνει άφωνος.
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ.
Τα λεγόμενά της είχαν μέσα αρκετή συμπόνοια και τρυφερότητα.
Όμως εμένα
ΜΕ ΣΚΟΤΩΣΑΝ,
ΜΕ ΣΚΟΤΩΣΑΝ,
ΜΕ ΣΚΟΤΩΣΑΝ…
Αν δεν είχα παιδιά και δεν ζούσα με τον αυτισμό θα το σκεφτόμουν πολύ να κάνω έστω και ένα παιδί.
Σαν κι εμένα είναι όλη μου η γενιά και η ίδια νοοτροπία περνά και στην επόμενη, στα παιδιά μας, στα εγγόνια μας κ. ο. κ.
Κι όσο η επιστήμη και η διάδοση της πληροφορίας προχωρά μέσω του διαδικτύου, τα πράγματα δε γίνονται καλύτερα.
Μη γελιόμαστε.
Γίνονται ΜΟΝΟ χειρότερα.
Ο αυτισμός είναι τέρας,
είναι κατάρα,
τραγωδία.
Όλοι το μαθαίνουμε.
Είναι λυπηρό όλο αυτό.
Όμως το χειρότερο είναι άλλο.
Αυτό δεν είναι τίποτα.
Το άλλο είναι τραγωδία,
είναι αυτοκτονία.
Ποιο;
Το γεγονός ότι όπως μεγαλώνουμε εμείς,
με την ιδέα αυτή…
Έτσι ακριβώς μεγαλώνουν και τα αυτιστικά παιδιά μας.
Και όλο αυτό είναι
“just ok”
όταν τα αυτιστικά παιδιά μας μιλούν.
Ή μπορούν με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο να υπερασπιστούν τον εαυτό τους.
Όταν όμως δε μιλούν;
Όταν δεν μπορούν να επικοινωνήσουν τέτοιου είδους βιώματα;
Ο, τι ο αυτισμός τους, η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΟΥΣ είναι μια τραγωδία.
Τι γίνεται;
Τι γίνεται που να πάρειιιιιιιιιιιι;
Σε τίποτα δεν διαφέρει.
Μην ξεχνάτε πως η αρνητική,
η τρομακτική εμπειρία,
σκέψη, διατύπωση,
ΧΑΡΑΖΕΤΑΙ στη μνήμη των ανθρώπων για πάντα και πολύ πιο εύκολα από την θετική.
Είναι στο ανθρώπινο γονιδίωμα για να θωρακίζει την επιβίωσή μας.
Ας το σταματήσουμε όλο αυτό…
Ας το σταματήσουμε!
Να θυμάστε πάντα πως:
ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΥΤΙΣΜΟΣ ΑΛΛΑ Η ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ – ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΣΕ ΚΑΘΕΤΙ ΠΟΥ ΔΙΑΦΕΡΕΙ.
©all rights reserved. mpoxatziar. gr2023
