ΤΡΙΑ «ΝΟΥΜΕΡΑ» ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑ ΦΡΟΣΩ:
Είχα πάει να πάρω τα μικρά μου παιδιά από το σχολείο τους
σήμερα το μεσημέρι
-χθες βασικά γιατί ξημερώνει Τετάρτη-
και καθώς επέστρεψα, την είδα να γέρνει στην αγκαλιά του συγγενή της.
Κατέρρεε.
Ήταν συγκινημένη.
Σας μιλώ για την κυρία Φρόσω.
Είχε προηγηθεί μια δίωρη συνέδρια με τον δεκάχρονο, ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ, μη λεκτικό γιο της.
Από αυτή την κυρία κρατάω τρία πράγματα για φυλαχτό:
Νο 1. Έκανε το Σταύρο της πριν ξεκινήσω την παρέμβαση με το παιδί της.
Νο 2. Όταν τη ρώτησα αν ακούει τις λέξεις που λέει ο γιος της στη συνέδρια μας μου είπε αυτό: «Κοντεύω να λιποθυμήσω, ακούω το παιδί μου να μιλάει!»
Έπειτα από το δεύτερο, παίρνω χαρτί, μπλε στύλο, κόκκινο μαρκαδόρο και…
Ψαλίδι.
Ζήτω ευγενικά να μου δώσει το παπούτσι της και αφού παίρνω την άδειά της, κολλάω τα μηνύματα που έγραψα στο χαρτί μου στη σόλα του παπουτσιού της.
«Να!
Τι πρέπει να κάνετε με τους όρους που μου περιγράψατε στην αρχή της γνωριμίας μας.
Να!:
Να περπατήσετε μέχρι να γίνουν χίλια κομμάτια, μέχρι να ξεθωριάσουν και να εξαφανιστούν.
Να χαθούν από το λεξιλόγιό σας!»
Αυτό της είπα και έκλεισα τη συνέδρια.
Με ακολούθησε στο γραφείο μου:
Έκατσε.
«Θα χαιρόμουν αν περιπατούσατε με αυτό στο παπούτσι σας…»
Της είπα.
«ΔΕΝ ΤΟ ΒΓΑΖΩ!»
Φώναξε με τη βραχνή φωνή της.
«ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΝΑ ΜΟΥ ΚΟΠΕΙ ΤΟ ΠΟΔΙ!»
Συμπλήρωσε.
Και αυτό ήταν το τρίτο.
Νο 3. Που σας έλεγα.
«Θα πάω να ανάψω ένα κερί στον Άγιο Αντρέα!»
Συνέχισε. Και συνέχισε. Και συνέχισε…
Μέχρι που έχασα το μέτρημα.
Όμως αρκούμαι να μοιραστώ μαζί σας τα τρία πρώτα.
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΗ ΛΕΚΤΙΚΟΣ ΑΥΤΙΣΜΟΣ!
© All rights reserved. mpoxatziar.gr2024
