Το τηλέφωνο χτυπά. Είναι από την αίτηση που εκείνος είχε κάνει για δουλειά. Και μάλιστα είχε γίνει δεκτή.
Πόσο το είχε πανηγυρίσει…. Ήταν επίτευγμα, όνειρο απατηλό που όμως έγινε πραγματικότητα. Γι α την μητέρα, τον πατέρα, την αδερφή, τους φίλους, για εκείνον πάνω από όλα.
Για όλους.
Την Πέμπτη θα ξεκινούσε. Τετάρτη σήμερα.
Βλέπει το νούμερο.
«- καλημέρα σας.
-ΕΕν, Ενν, ναι, ναι, ναι καλημέρα!>>
Τραύλισε τρομοκρατημένος.
– Σας καλούμε από τον όμιλο που σκοπεύετε να υπογράψετε σύμβαση αύριο.
-Ναι, ναι!» Τέντωσε το στήθος του προς τα έξω.
-«Μόλις τώρα πληροφορηθήκαμε από τα διαδικαστικά για τη τρισωμία σας.»
Χαμηλώνει το βλέμμα, ανοίγει το στόμα.
«-Ξέρετε θα ήταν καλύτερα να προηγηθεί μια συνάντηση με το διοικητικό προσωπικό σε μία από τις εβδομαδιαίες συσκέψεις της εταιρίας η οποία θα πραγματοποιηθεί αύριο Πέμπτη στις 10π.μ. ακριβώς. Θα θέλαμε να είστε παρών.
– θα είμαι, μάλιστα.»
απάντησε κοφτά.
Το τηλέφωνο δραπέτευσε από το χέρι του αφήνοντας κρύο ιδρώτα στα δάχτυλά του.
Ακολούθησε πίκρα, άγχος και μια βαριά κατάθλιψη απογοήτευσης. Δε μίλησε σε κανένα μέχρι την ώρα της αυριανής συνάντησης. Ήξερε τη συνέχεια. Είχε βιώσει την απόρριψη στο πετσί του.
Από παιδί.
Έφτασε η μεγάλη μέρα:
Κλείνει σφιχτά τα δόντια. Ίσα που φαίνονται τα χείλη του. Με καχυποψία κοιτάζει για λίγα δευτερόλεπτα τα μέλη της συνάντησης και χαιρετάει δειλά.
Πολύ δειλά.
Βράζει μέσα του. Εχουν κοκκινισει τα μάγουλά του. Η αναπνοή του αγκομαχά.
Θέλει να ουρλιάξει. Θέλει να κάνει κακό μα η φύση του τον υποτάσσει σε μια αέναη, άδικη για όλους εμάς, καλοσύνη. Μια καλοσύνη που κανένας άλλος δεν δίνει. Θέλει να φύγει μα είναι στρατιώτης.
<<Όχι άλλη απόρριψη…>>ικέτευε από μέσα του.
«Διαβάσαμε το βιογραφικό σας χωρίς να προσέξουμε την ιδιαιτερότητά σας και είμαστε πολύ χαρούμενοι γι αυτό.
Είμαστε υπερήφανοι που θα είσαστε στην ομάδα μας κύριε Τόμας.
Είναι τιμή για εμάς. Και είναι η πρώτη φορά που προχωράμε σε μία τέτοια πρόσληψη. Έπρεπε όμως να το χειριστούμε όσο καλύτερα και προσεκτικά γινόταν. Πριν υπογράψετε της σύμβαση θα θέλαμε να σας κάνουμε κάποιες υποδείξεις σχετικά με τις συνθήκες εργασίας σας.
1ον. Κατά την διάρκεια της βάρδιας θα μοιράζεστε την ίδια αίθουσα με πολλά άλλα γραφεία και συναδέλφους. Σε περίπτωση που κάτι δε σας αρέσει στο χώρο ενημερώστε μας αμέσως να αλλάξουμε κάτι σύμφωνα με την άνεσή σας.
2ον. Οποιοδήποτε κακεντρεχές σχόλιο σχετικά με το άτομό σας από συνάδελφο θα πρέπει αμέσως να κοινοποιείται σε εμάς. Είμαστε κατηγορηματικοί σε δυσμενή σχόλια που υποβιβάζουν την προσωπικότητα όλων μας.
3ον. Αν για κάποιο λόγο νιώσετε πίεση ή δυσχέρεια ενημερώστε μας, θα είναι χαρά μας να σας να σας κάνουμε όσο είναι δυνατόν να νιώσετε καλύτερα στον εργασιακό σας χώρο.
4ον. Όταν κάτι δε γίνεται κατανοητό επειδή κάποιες φορές θεωρούμε πράγματα δεδομένα μπορούμε να το πούμε όσες φορές χρειαστεί και με διαφορετικούς τρόπους μέχρι να μπορέσετε να το βγάλετε εις πέρας.
5ον. Αν κάποιες φορές επιθυμείτε να επικοινωνήσουμε ή να επικοινωνήσετε μαζί μας με διαφορετικό τρόπο από τον καθιερωμένο απλά πείτε το και θα προσαρμοστούμε ΕΜΕΙΣ στα δικά σας δεδομένα.
6ον. Μπορούμε να σας παρέχουμε περισσότερα διαλείμματα από τα τυπικά του υπόλοιπου προσωπικού.
7ον. Χρειαζόμαστε τις προτάσεις σας σχετικά με αλλαγές που θα θεωρούσατε σωστές για όλους μας.
Θέλουμε!
κύριε Τόμας…
να εργαστείτε με όσο το δυνατόν καλύτερες συνθήκες έτσι ώστε να δώσετε τον καλύτερο εαυτό σας στην εταιρία. Το αξίζετε και θέλω να πιστεύω ότι κι εμείς το αξίζουμε.
Να ξέρετε πως αξιολογήσαμε το βιογραφικό σας ΚΑΙ ΟΧΙ… την διαφορετικότητά σας.
Όλα τα μυαλά είναι χρήσιμα στην εταιρία μας. Όλα τα μυαλά είναι χρήσιμα στον πλανήτη μας.»
…
Έχει καρφώσει το βλέμμα στο μισοξεραμένο φύλλο του φίκου που στέκεται στη γωνιά.
«Κύριε Τόμας.
Κύριε Τόμας!
Θα… υπογράψετε;»
Καθώς χαμηλώνει το βλέμμα στα χαρτιά, μια φυλακισμένη σταγόνα από τα μάτια του αφέθηκε επιτέλους ελεύθερη. Για να ξαποστάσει δίπλα σε μια τζίφρα ενός ατόμου με σύνδρομο DOWN.
Τον κύριο Τόμας.
«Πρέπει να κόψετε εκείνο το μισόξερο φύλλο από το φίκο σας!» είπε.
Και δώσανε τα χέρια.
Δεν θέλω να ξυπνήσω από αυτό το όνειρο φίλοι μου,
δεν θέλω!
Για όλους τους κυρίους και κυρίες …”Τόμας”
Ας αφιερώσουμε αυτή τη μέρα στην αναγκαιότητα της διαφορετικότητάς, που μας είναι απαραίτητη!
