Ήταν περίπου δεκαοχτώ χρόνια πριν, όταν μία Μάνα έκλαψε από συγκίνηση μπροστά μου για πρώτη φορά ενώ η πάλη της να συγκρατηθεί φαινόταν περισσότερο και από τα ίδια της τα δάκρυα!Τότε δεν μπόρεσα να καταλάβω τι την είχε συγκινήσει στα λόγια μου όμως συγκράτησα πως με ευχαρίστησε για αυτό.
Για να είμαι ειλικρινής ακόμα και τώρα μπορεί να μην ψάχνω τόσο το λόγο των αμέτρητων δαικρύων απο μαμάδες και μπαμπάδες, που πλέον είναι σχεδόν καθημερινότητα όταν ερωτόμαστε σε επαφή, αλλά να θυμάμαι αυτό που είπα στον Βαγγέλη, σ’ εμένα, τότε και τώρα:
Έστω και μια μόνο μητέρα,
έστω και έναν μόνο πατέρα να μπορέσω να αλλάξω,
να μπορέσω να ανακουφίσω,
να μπορέσω να βοηθήσω
και να τον κάνω να δει το αυτιστικό παιδί του με καθαρά μάτια, όπως πραγματικά ειναι ο αυτισμός…
Εγώ θα νιώθω όμορφα πως προστάτεψα ένα παιδί, μια οικογένεια από όλη τη σαπίλα που κυριαρχεί στην κοινωνία μας σε κάθε τι που διαφέρει και για αυτό να τείνει να υποφέρει ΑΔΙΚΑ!
Άλλη μια φορά θα πω αυτό που λεω παντα!
Ο Αυτιστικός υποφέρει απο την απόρριψη της κοινωνίας και ΟΧΙ από τον αυτισμό του!
Ο ΑΥΤΙΣΤΙΚΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΡΩΣΤΟΣ!
Σας ευχαριστώ θερμά για τα όμορφα σχόλια και μηνύματα που πήρα μέσα από την προηγούμενη ανάρτησή μου!
Καλημέρα και καλή εβδομάδα!
Με βοηθούν να γίνομαι καλύτερος Άνθρωπος!
© All rights reserved. mpoxatziar.gr2023
