Many times I will be misunderstood.
They'll think I'm indifferent, that I'm arrogant.
There are, indeed, times when I don't know who I am.
I don't know if I'm being cruel or lenient with myself.
I am as I am.
I try to give words their best to express me and still there will be a lot missing.
They're small, the little bastards and they can break bones, hours and hours.
I am, too, sure it's worth it to see the world through my eyes.
I want to scream my truth.
I need it!
There's a lot I see that can save you.
Save us.
And I'm not talking about the eyes.
I'm talking about a different kind of vision.
The kind of vision that only autism has that makes all my senses many times greater.
These senses scream the truth, scream of the future becoming the present and yet...
No one else can hear them.
I am so sorry for the whole world.
The neurotypical world.
That of the "average".
They're so blind.
They are so closed in their world and they can't see anything but their nose and not the whole nose,
never all of it.
They have to go to the edge of the cliff to understand.
They have to be destroyed,
and lives must be lost and lost to make a cure.
They must see the disease, not the warning of its coming.
I wonder why...
They don't listen.
Many times, in fact, they seem to not want to,
to listen.
That kills me.
Because it's very unfair and a shame to see the destruction,
the end,
death and let it eat away at your divine soul.
Your divine essence.
And when I say Death,
I don't mean the end of life,
biological death,
but the death that lies next to us. That death which is worse than all deaths...
including biological death.
I want to tell the whole world that within it there is an INCREDIBLE power.
Magical, righteous, divine. We are all children of the same God!
Whether we believe or not.
Let us open our eyes and wish for enlightenment,
enlightenment,
enlightenment...
And to take some of the Light of the Resurrection and the Faith of our Christ until His last breath, who NEVER gave up His Cross until He was taken down, dead,
to rise again and teach us that faith and "open eyes" are worthy of a better world than yesterday.
Better than today.
Come on!
I want you to see what I see,
what I hear,
I feel...
I want you to see it all.
I want to share it!
Don't leave me on the sidelines anymore.
I'm not a stranger,
I'm not wrong,
I'm not little...
I'm autistic!
Happy Resurrection!
Happy Easter!
Θα νομίσουν ότι αδιαφορώ, ότι είμαι υπερόπτης.
Υπάρχουν, πράγματι, στιγμές που δεν ξέρω ποιος είμαι.
Δεν ξέρω αν είμαι σκληρός ή επιεικής με τον εαυτό μου.
Είμαι όπως είμαι.
Προσπαθώ να δώσω στις λέξεις τον καλύτερό τους εαυτό για να με εκφράσουν και πάλι όμως θα λείπουν πολλά.
Είναι μικρές οι άτιμες κι ας τσακίζουν κόκαλα, ώρες – ώρες.
Είμαι, πάραυτα, σίγουρος πως αξίζει να δεις τον κόσμο μέσα από τα μάτια μου.
Θέλω να ουρλιάξω την αλήθεια μου.
Το έχω ανάγκη!
Είναι πολλά αυτά που βλέπω και μπορούν να σε σώσουν.
Να μας σώσουν.
Και δε μιλώ για τα μάτια.
Μιλώ για μια όραση διαφορετική.
Την όραση που μόνο ο αυτισμός έχει και κάνει όλες μου τις αισθήσεις πολλαπλά περισσότερες.
Αυτές οι αισθήσεις ουρλιάζουν την αλήθεια, ουρλιάζουν για το μέλλον που γίνεται παρόν κι όμως…
Κανείς άλλος δεν μπορεί να τις ακούσει.
Λυπάμαι πολύ για όλο τον κόσμο.
Τον νεύροτυπικό κόσμο.
Αυτόν του «Μέσου Όρου».
Είναι τόσο τυφλοί.
Είναι τόσο κλεισμένοι στον κόσμο τους και δεν βλέπουν παρά μόνο τη μύτη τους και πάλι όχι ολόκληρη,
ποτέ ολόκληρη.
Πρέπει να φτάσουν στο χείλος του γκρεμού για να καταλάβουν.
Πρέπει να καταστραφούν,
να χάσουν και να χαθούν ζωές για να φτιάξουν θεραπεία.
Πρέπει να δουν την αρρώστια και όχι την προειδοποίηση του ερχομού της.
Γιατί άραγε…
Δεν ακούν.
Πολλές φορές, μάλιστα, μοιάζουν να μην θέλουν,
να ακούσουν.
Αυτό με σκοτώνει.
Γιατί είναι πολύ άδικο και κρίμα να βλέπεις την καταστροφή,
το τέλος,
τον Θάνατο και να τον αφήνεις να σου κατασπαράζει την Θεϊκή ψυχή σου.
Την Θεϊκή υπόστασή σου.
Και όταν λέω Θάνατο,
δεν εννοώ το τέλος της ζωής,
τον βιολογικό θάνατο,
αλλά τον θάνατο που βρίσκεται δίπλα μας. Αυτόν τον θάνατο που είναι χειρότερος από όλους τους θανάτους…
και τον βιολογικό.
Θέλω να πω σε όλο τον κόσμο πως μέσα του έχει ΑΝΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗ δύναμη.
Μαγική, ενάρετη, Θεϊκή. Όλοι, παιδιά του ίδιου Θεού είμαστε!
Είτε πιστεύουμε είτε όχι.
Ας ανοίξουμε τα μάτια μας και να ευχηθούμε φώτιση,
φώτιση,
φώτιση…
Και να πάρουμε λίγο από το Φως της Αναστάσεως και την Πίστη του Χριστού μας μέχρι την τελευταία του πνοή που δεν παραιτήθηκε ΠΟΤΕ από το Σταυρό Του παρά μόνο όταν τον κατέβασαν, νεκρό,
για να αναστηθεί και να μας διδάξει πως η πίστη και τα «ανοιχτά μάτια» αξίζουν για έναν κόσμο καλύτερο από χθες.
Καλύτερο από σήμερα.
Έλα!
Θέλω να δεις αυτό που βλέπω,
αυτό που ακούω,
αισθάνομαι…
Θέλω να τα δεις όλα.
Θέλω να τα μοιραστούμε!
Μη με αφήνεις άλλο στο περιθώριο.
Δεν είμαι ξένος,
δεν είμαι λάθος,
δεν είμαι λίγος…
I'm autistic!
Καλή Ανάσταση!
Καλό Πάσχα!
Evangelos Bochatziar
©All rights reserved. www. mpoxatziar.gr2023
