Ήτανε η κυρία Σοφία.
Μελαγχολική πάντα.
Σκυθρωπή και πένθιμη.
Πέρασε η πρώτη συνεδρία.
Πέρασε και η δεύτερη.
Και η Τρίτη και η τέταρτη.
Και η Πέμπτη…
Ακόμα το ίδιο πένθος.
Ο Μάνος της 6 χρονών. Και ακόμα δεν είχε αρθρώσει την πρώτη του λέξη.
Μέχρι που γνωριστήκαμε και άρχισε να συλλαβίζει απαντητικά προς εμένα, σε μία από τις παραπάνω συνεδρίες.
Μπροστά ξεφάντωνα από χαρά και όταν γυρνούσα πίσω να δω το βλέμμα της με έπιανε ένας πόνος στο στήθος όμοιο με του καρδιακού.
Μα γιατί;
Γιατί καλή μου Σοφία;
Θέλω να πέσω κάτω!
Να κλαίω!
Να οδύρομαι!
Να σπαρταράω σαν το ψάρι…
Γιατί;
…
Γιατί μου το κάνεις αυτό;
Γιατί μας το κάνεις αυτό;
Γιατί το κάνεις σε εσένα;
Έλα να δεις το παιδί σου που ανθίζει.
Έλα να θαυμάσεις χρώματα!
Έλα να νιώσεις τους ήχους!
Έλα να μυρίσεις αρώματα ευτυχίας και περηφάνιας. Εκείνα που πλημμυρίζουν την αίθουσα.
Εκείνα που βγαίνουν μέσα από τις ψυχούλα μας με το θράσος της ευτυχίας.
Της δικής σου και του γιου σου.
Έλα!
Και μην πενθείς άλλο.
…
Δυο μήνες μετά είχα ξεχάσει το δικό της βλέμμα. Έβλεπα μόνο του Μάνου.
Είχα ξεχάσει να προσέξω τα μάτια της.
Και όταν ανοίγει η πόρτα ακούω κάποια βήματα δειλά.
Την είχα καλέσει μέσα να παρακολουθήσει.
Γυρίζω πίσω να γνέψω:
Η μάσκα κρεμόταν από το ένα αυτί αναποφάσιστη.
Η λάμψη από τα μάτια της Σοφίας γέμισε φως το δωμάτιο. Το στόμα λαμποκοπούσε κι αυτό. Όλα τα δόντια «βιτρινιάζονταν» συμπρωταγωνιστώντας μαζί με τα μάτια στο πρόσωπο.
Και τα χείλη πρόβαλαν την ελαστικότητά τους στο μεγαλείο της. Πιο πλατύ χαμόγελο δεν είχα ξαναδεί.
Και έλαμψε και ο Μάνος.
Και έλαμψα κι εγώ.
Και έλαμψε και όλο το δωμάτιο.
Και από εδώ και πέρα μόνο φώτα και λάμψεις μας περιμένουν.
Σε ευχαριστώ γλυκιά μάνα του Μάνου. Σε ευχαριστώ για αυτή την θεϊκή αλλαγή.
Σε ευχαριστώ που είμαι ευτυχισμένος!
Ελάτε να λάμψουμε μαζί!
Όλοι!
Bochatziar Sp. Evangelos
Λογοθεραπευτής, Ειδικός Παιδαγωγός – Ιrlen Diagnostician – Clinic Director – trainer, INPP Sc. P.
©All rights reserved. mpoxatziar.gr2021. Με την επιφύλαξη κάθε νόμιμου δικαιώματος.
