When Mr. Kostas listened to the autistic 20 year old Aristotle to bring me back to class, verbally,
his eyes bulged.
-Aristotle is not in the habit of complaining about anything, much less "scolding" his therapist.
He put his hand on the left side of his chest, on his heart.
"You, you know, I love you, I love you! And it comes out of my heart this!"
He said.
"Ahhhh! You'll make us hearty...hearty you'll make us hearty, hearty you'll make us hearty!"
He said and said again, breathing heavily.
And Aristotle's mother sobbed further back...
These moments become etchings in the claws of my soul and words are lost through my mouth.
I have nothing else to ask from life.
βουρκωσαν τα μάτια του.
-Ο Αριστοτελης δε συνηθίζει να διαμαρτείρεται για τίποτα, ποσό μάλλον να «μαλώνει» τον θεραπευτή του.-
Έβαλε το χέρι του στο αριστερό μέρος του στήθους του, στην καρδιά.
«Εσένα, να ξέρεις, σε αγαπάω, σε αγαπάω! Και βγαίνει μέσα από την καρδιά μου αυτό!»
Είπε.
«Αααχχ! Εσύ θα μας κανείς καρδιακούς…Καρδιακούς θα μας κανείς, καρδιακούς!»
Έλεγε και ξανάλεγε βαριανασαίνοντας.
Και η μητέρα του Αριστοτέλη έκλαιγε με λυγμούς πιο πίσω…
Αυτές οι στιγμές γίνονται χαρακιές στα μύχια της ψυχής μου και χάνονται οι λέξεις μέσα από το στόμα μου.
I have nothing else to ask from life.
Evangelos Bochatziar
