"Joo, Joo!" he says.
"Can't you hear it? Can't you hear it? Can't you hear it?"
I'm shouting!
And I'm about to lose my balance, clutching my cheeks with both hands, addressing his parents.
-I'm talking about that NON-LETHETIC, autistic, little kid who has never spoken in his life.
He is seven years old.
He's from Georgia and he's growing up in Greece. His parents speak broken Greek. His name is Marzio.
They came to Patras to meet him.
"What.... to hear?"
His mother answers, almost terrified and his father lost.
"Joo."
It means water.
Tell me, please, how is water in Georgian?
I beg you translate for me, I beg you!"
-I don't know their language.
"No, no. Water has nothing to do with ju, in Georgian."
They reply.
"No way, no way! Your child says water. Look!"
I am adamant.
The little NON-LEFTIST boy speaks again.
"Joo." he says.
"Listen!" I protect.
And he repeats, looking at me wryly, mischievously, full of satisfaction.
His parents have lost it.
Either they think I'm crazy or that I'm trying to make them crazy...
Blank.
DARK!
His mother giggles her eyes and opens her mouth with surprise.
I get breathing.
"Ju! Mean water to Armenian! "
-the I know this language.-
Shouts.
"It is his godfather who watches him from Armenia. He talks to him a little Armenian. "
Completes.
And I breathe justified again.
Immuncture.
The next day we enter the hall for our conferences.
And begins to speak:
"You know, you know, you know, you know, I'm talking. You know, I'm talking! "
With my eyes glowing and my mouth wide open, I am surprised to go to my assistant with an all -time expression with his mother the day before.
"Running shouted the mother in, to hear him!" Dictate.
She soon enters the room.
I explain to her.
"Say, Say, Say, Say!"
The little one speaks again by ordering me.
With a trembling voice, almost whispering, behind a drowned smile, his mother exclaims:
"Say say ..."
And then we continue the conferences in front of her.
THE NON -LEFTIC MARTZIO answers my questions in Greek and sometimes in Georgian.
Marzio was already talking three languages.
He was already talking three lips.
For one reason only!
Because…
There is no non -verbal autism!
For you, Marjio!
Because you asked for it to me. (Say, Say, Say)
Because all of you ask for it everyday, I will be, loudly, your voice screaming how
"There is no non -verbal autism!"
Until you all have my friends all over the globe, your own voice!
This myth that drowns voices, words and sentences around the world must stop.
It's time to share the truth about autism from end to edge of the earth.
I invite you all with love and longing to have a conversation, to share, from my first book I finally hold in my hands.
Good reward, I have made coffee!
«Δεν το ακούτε; Δεν το ακούτε; Δεεεεν το ακούτε;»
Φωνάζω!
Και είμαι έτοιμος να χάσω την ισορροπία μου σφίγγοντας και με τα δυο μου χέρια τα μάγουλά μου, απευθυνόμενος στους γονείς του.
—Για εκείνο το ΜΗ ΛΕΚΤΙΚΟ, αυτιστικό, παιδάκι μιλάω που δεν έχει μιλήσει ποτέ στη ζωή του.
Είναι εφτά χρονών.
Είναι από τη Γεωργία και μεγαλώνει στην Ελλάδα. Οι γονείς του μιλούν σπαστά ελληνικά. Τον λένε Μάρτζιο.
Ήρθαν στην Πάτρα να τον γνωρίσω. —
«Τι…. να ακούσουμε ;»
Αποκρίνεται η μητέρα του σχεδόν έντρομη και ο πατέρας χαμένος.
«Τζου.»
Σημαίνει νερό.
Πείτε μου, σας παρακαλώ, πώς είναι το νερό στα γεωργιανικά;
Σας ικετεύω μεταφράστε μου, σας παρακαλωωωώ!»
-Δε γνωρίζω τη γλώσσα τους.-
«Όχι, όχι. Το νερό δεν έχει καμία σχέση με το τζου, στα γεωργιαννκά.»
Απαντούν.
«Δε γίνεται, αποκλείεται! Το παιδί σας λέει νερό. Ψάξτε!»
Είμαι κάθετος.
Ο μικρός ΜΗ ΛΕΚΤΙΚΟΣ μιλάει ξανά.
«Τζου.»Λέει.
«Ακούστε!» Προστάζω.
Και επαναλαμβάνει κοιτώντας με λοξά, πονηρά, γεμάτος ικανοποίηση.
Οι γονείς του τα έχουν χάσει.
Ή εμένα θεωρούν τρελό ή ότι προσπαθώ να βγάλω εκείνους τρελούς…
Κενό.
ΞΑΦΝΙΚΑ!
Η μητέρα του γουρλώνει τα μάτια της και ανοίγει διάπλατα το στόμα της από έκπληξη.
Μου κόβεται η αναπνοή.
«ΤΖΟΥ! Σημαίνει νερό στα αρμένικα!»
-ούτε αυτή τη γλώσσα γνωρίζω.-
Φωνάζει.
« Είναι η νονά του που τον προσέχει από την Αρμενία. Του μιλάει λίγο αρμένικα.»
Συμπληρώνει.
Και αναπνέω ξανά δικαιωμένος.
Α ν α κ ο υ φ ι σ μ έ ν ο ς.
Την επόμενη ημέρα μπαίνουμε μέσα στην αίθουσα για τη συνέδρια μας.
Και αρχίζει να μιλά:
«Ξέρεις, ξέρεις, ξέρεις, εσύ ξέρεις,μιλάω. Ξέρεις, μιλάω!»
Με τα μάτια μου γουρλωμένα και το στόμα ορθάνοιχτο από έκπληξη γυρνάω στην βοηθό μου έχοντας ολόιδια έκφραση με τη μητέρα του την προηγούμενη ημέρα.
«Τρέχα φώναξε τη μητέρα μέσα, να τον ακούσει!» Προστάζω.
Εκείνη, σύντομα, μπαίνει μέσα στην αίθουσα.
Της εξηγώ.
«Πες, πες, πες, πες!»
Μιλάει ξανά ο μικρός διατάζοντάς με.
Με τρεμάμενη φωνή, σχεδόν ψιθυριστά, πίσω από ένα πνιγμένο χαμόγελο, η μητέρα του αναφωνεί:
«Λέει πες…»
Κι έπειτα συνεχίζουμε τη συνέδρια μπροστά της.
Ο ΜΗ ΛΕΚΤΙΚΟΣ Μάρτζιο απαντά στις ερωτήσεις μου πότε στα ελληνικά και πότε στα γεωργιανικά.
Ο Μάρτζιο μιλούσε ήδη τρεις γλώσσες.
ΜΙΛΟΥΣΕ ΗΔΗ ΤΡΕΙΣ ΓΛΩΣΣΕΣ.
Για έναν και μόνο λόγο!
Επειδή…
THERE IS NO SUCH THING AS NON-VERBAL AUTISM!
Για εσένα, Μάρτζιο!
Επειδή εσύ μου το ζήτησες. (Πες, πες, πες)
Επειδή όλοι εσείς μου το ζητάτε καθημερινά, θα γίνομαι, ΔΥΝΑΤΑ, η φωνή σας ουρλιάζοντας πως
"THERE IS NO NON VERBAL AUTISM!"
Μέχρι να αποκτήσετε όλοι εσείς οι φίλοι μου σε όλο τον πλανήτη, την δικιά σας φωνή!
Αυτός ο μύθος που πνιγεί φωνές, λέξεις και προτάσεις σε όλο τον κόσμο πρέπει να σταματήσει.
Ήρθε η ώρα να μοιραστούμε την αλήθεια για τον αυτισμό από άκρη σε άκρη της Γης.
Σας προσκαλώ όλους με αγάπη και λαχτάρα να κάνουμε μια συζήτηση, να μοιραστούμε, από το πρώτο μου βιβλίο που επιτέλους κρατάω στα χέρια μου.
Καλή αντάμωση, έχω φτιάξει καφέ!
Evangelos Bochatziar
(C) All rights reserved. mpoxatziar.gr2023
