Με τα παιδιά μου, της δουλειάς μου, έχουμε βγει πολλες φορές για ψώνια σε κάποια σουπερμάρκετ.
Έχουμε γνωρίσει πολλές ταμίες.
Και πολλούς.
Υπάρχει όμως κάποια…
Που αφοσιώνεται στη συναλλαγή της με τον Γιώργο.
Που ζητά να μας δώσουν τη σειρά τους κι ας μην είναι στα πλαίσια του εκπαιδευτικού προγράμματος.
Που ρωτάει εκείνον και μόνο, ό, τι χρειάζεται για τη συναλλαγή.
Που χαμογελά πλατιά, μόνο και μόνο για να μας χαιρετήσει.
Που περιμένει.
Που ρωτάει,
ξαναρωτάει
κι αν χρειαστεί ρωτάει ξανά.
Υπάρχει κάποια που δεν αγανάκτησε ποτέ.
Κάποια που βάζει τα ρέστα του Γιώργου σε σακουλάκι.
Είναι αυτή που κοιτάζει το Γιώργο στα μάτια.
Και την κοιτάζει κι εκείνος. Και μπορεί να βλέπει πίσω από αυτά.
Βλέπει πολλά ο Γιώργος.
Καταλαβαίνει περισσότερα.
Κι εγώ βλέπω.
Πολλά.
Βλέπω το σακουλάκι κάθε φορά και θυμάμαι να είμαι ευγνώμων για την ανθρωπιά που κρύβουν κάποιοι άνθρωποι μέσα τους.
Αυτοί οι άνθρωποι μας πηγαίνουν μπροστά.
Είναι αυτοί που δίνουν χώρο.
Τον χρειαζόμαστε το χώρο.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΏ.
Μποχατζιάρ Σπ.Ευαγγελος
Λογοθεραπευτής, Ειδικός Παιδαγωγός, Irlen Diagnostician-Clinic Director, INPP Sc Program. (C)All rights reserved
