«Πρέπει να το γουστάρει πολύ αυτό που κάνει ο Βαγγέλης!»
Είπε.
Αφήνω κάτω το στυλό και τα χαρτιά. Λάμπουνε τα μάτια του και τα δικά μου.
Τα δόντια μου αντικατοπτρίζουν στα δικά του.
Πνίγεται από το γέλιο. Κι εγώ διστάζω να πάρω την επόμενη αναπνοή μου μην τυχόν και θυσιάσω ένα και μόνο χαμόγελο. Είναι όλα τα χαμόγελα δικά μας. Και οι γιορτές και οι αγάπες.
Όλα.
Αγαπάμε και οι δυο μας πολύ.
Το ίδιο πράγμα, όχι.
Με τον ίδιο τρόπο, ναι.
Ο αέρας του κλειστού δωματίου τολμά να ανεμίζει τα, σχεδόν ξυρισμένα, μαλλιά μου.
Κάτω από τα γυαλιά του πετάγονται σπίθες.
Καίγονται τα μάτια του από χαρά.
Πνίγονται οι λέξεις από ενθουσιασμό.
Χορεύουν όλες οι σκιές στο κορμί μας.
Το χνούδι στις χαραμάδες της σάρκας μας άνοιξε συζήτηση μεγάλη.
Και όταν φτάνει η ώρα του αποχωρισμού του λέω «γεια».
Και μου λέει κι εκείνος.
Μάκης λέγεται.
8 ετών.
Και μέχρι τότε…
δεν είχε ακούσει
ποτέ,
κανείς,
τη φωνή του.
Κι εσύ υποθέτεις πως γουστάρει ο Βαγγέλης αυτό που κάνει.
Όχι!
Δεν το γουστάρει!
Το πιστεύει.
Το υπηρετεί.
Το προσκυνά…
Κυλάει στις φλέβες του.
Του δίνει ζωή,
Του χαρίζει αγάπη.
Τον γεμίζει οξυγόνο.
Τον κάνει να ζει.
Αχχχχχ!
Και να ήξεραν οι λέξεις να σου πούνε τι κάνει ο Βαγγέλης.
Να σου έλεγα τι κάνω εγώ…
Δε με πειράζει που ξέχασα το στυλό και τα χαρτιά στο δωμάτιο.
Bochatziar Sp. Evangelos
Λογοθεραπευτής, Ειδικός Παιδαγωγός – Ιrlen Diagnostician – Clinic Director – trainer, INPP Sc. P.
©All rights reserved. mpoxatziar.gr2021. Με την επιφύλαξη κάθε νόμιμου δικαιώματος.
