All feelings of parents who have autistic or neurodiverse children are acceptable!
They need love,
they need hugs,
they need acceptance.
As long as parents are healthy and free mentally, their children can flourish. It is their footing, it is their Alpha and Omega.
Our Alpha and Omega.
Unfortunately, many times we are not allowed to be the parents we want to be.
What I mean by that is:
-I may one day want to lie down in the middle of a crowded plaza to connect with my autistic child and not do it because...
- I may one day want to scream, cry like a little kid for the sake of my child in public and not do it because...
- I may someday want to stand perfectly still and unruffled while my child screams and flails so I don't stress him out more and I don't do it because...
- maybe someday I MUST be a different parent, the parent I need to be for my child and not do it because...
WHAT THE WORLD WILL SAY...
And when you feel uncomfortable,
when you're embarrassed by your child's behavior...
Embrace and accept your own feelings first as you accept your own child!
It is not bad at all, it is perfectly natural and human since we live in societies.
The problem is not about a parent accepting their different child.
As long as we give birth to our child,
the normal thing is to accept it as it is.
That is our role, that is our nature.
The problem lies in society which is unable to accept us being different parents!
The problem is:
SOCIETY ACCEPTING US TO BE DIFFERENT PARENTS.
To raise a different child you must first become a different parent...
which society forbids.
Parents are willing to do anything for their two children, but society forbids it...
Let's not allow society to do that to us. Think of us as society.
and you
and all of us together.
We can change it!
Good luck, good strength my dear parents !!!
Move forward!
You, you know...
Χρειάζονται αγάπη,
χρειάζονται αγκάλιασμα,
χρειάζονται αποδοχή.
Όσο οι γονείς είναι υγιείς και ελεύθεροι ψυχικά, τόσο τα παιδιά τους θα μπορούν να ανθίζουν. Είναι το πάτημά τους, είναι το Α και το Ωμέγα τους.
Το Αλφα και το Ωμέγα μας.
Δυστυχώς πολλές φορές δεν μας επιτρέπεται να είμαστε οι γονείς που θελουμε να είμαστε.
Τι θέλω να πω με αυτό:
-Μπορεί κάποια μέρα να θέλω να ξαπλώσω στο μέσο πολυσύχναστης πλατείας για να συνδεθώ με το αυτιστικό παιδί μου και να μην το κάνω γιατί…
– Μπορεί κάποια μέρα να θέλω να ουρλιάξω, να κλάψω σα μικρό παιδί για χάρη του παιδιού μου σε κοινή θέα και να μην το κάνω γιατί…
– Μπορεί κάποια μέρα να θέλω να σταθώ απόλυτα ήρεμος και ατάραχος την ώρα που το παιδί μου ουρλιάζει και κοπανιέται για να μην το στρεσσάρω περισσότερο και να μην το κάνω γιατί…
– μπορεί κάποια μέρα να ΠΡΕΠΕΙ να είμαι διαφορετικός γονέας, ο γονέας που πρέπει για το παιδί μου και να μην το κάνω γιατί…
ΤΙ ΘΑ ΠΕΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ…
Και όταν νιώθετε άβολα,
όταν ντρέπεστε με τη συμπεριφορά του παιδιού σας…
Αγκαλιάστε και αποδεχτείτε πρώτα τα δικά σας συναισθήματα οπως αποδέχεστε το ίδιο το παιδί σας!
Δεν είναι καθόλου κακό, είναι απόλυτα φυσικό και ανθρώπινο εφόσον ζούμε σε κοινωνίες.
Το πρόβλημα δεν είναι να αποδεχτεί ένας γονέας το διαφορετικό παιδί του.
Εφόσον γεννάμε το παιδί μας,
το σύνηθες είναι να το αποδεχτούμε όπως είναι.
Αυτός είναι ο ρόλος μας, αυτή είναι η φύση μας.
Το πρόβλημα εστιάζεται στην κοινωνία η οποία αδυνατεί να αποδεχτεί εμάς να είμαστε διαφορετικοί γονείς!
Το πρόβλημα είναι:
Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΝΑ ΑΠΟΔΕΧΤΕΙ ΕΜΑΣ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΙ ΓΟΝΕΙΣ.
Για να μεγαλώσεις ένα διαφορετικό παιδι πρέπει πρώτα να γίνεις εσυ διαφορετικός γονέας …
Πράγμα το οποίο η κοινωνία απαγορεύει.
Οι γονείς είναι διατεθημένοι να κάνουν τα πάντα για δυο παιδί τους όμως η κοινωνία τους το απαγορεύει…
Ας μην επιτρέψουμε στην κοινωνία να μας το κάνει αυτό. Σκεφτείτε πως κοινωνία είμαστε κι εμείς
κι εσείς
και όλοι μαζί.
Μπορούμε να το αλλάξουμε!
Καλή τύχη, καλή δύναμη αγαπημένοι μου γονείς !!
Προχωρείτε μπροστά!
Εσείς, ξέρετε…
Bochatziar Sp. Evangelos
© All rights reserved. mpoxatziar.gr2022
