The weather today was more cold for early winter.
Chilly air, the waves dancing briskly on the surface of the sea and a drizzle tickled you without getting wet. Atmosphere hazy.
My insides were hazy too, somehow.
True to my daily appointment with the sea I went for my morning swim. Alone.
Nor were the discarded signs from last year's storm, "St. Andrew's".
nor the half-granulated asphalt along the beach and a few pieces of trash
but neither did the pebbles and unruly stones manage to make me feel lonely and sad.
The breeze that surrounded my body had a taste of a motherly hug. And suddenly they landed,
almost next to me,
a large flock of pigeons.
I think someone then said they should come and join me.
You'd think they knew....
I'm not interested in knowing why. It's enough that they came. It was significant for me. It was like a miracle. One of those miracles that often unfold before you like gifts and, you, it's up to you whether you get to see them or not.
I can see it. And when I don't see them, I look for them and find them.
It is a very beautiful life and we are surrounded by love. Unlimited,
pure,
true love.
Even the weeds on the side of the road are blooming. It has its guardian angel. Imagine what you have....
My bag is always stocked with treats for the company that usually accompanies me. That day he was absent. I opened the Tupperware and got a piece of fresh cake. I gave it to the pigeons and then more came.
And more pigeons,
and other wonders,
more happiness.
I advise you to see the miracles yourself. And if you don't see them, look for them. Look everywhere and look hard.
Look for the miracles.
Look for happiness.
Look for the doves. Remember that just by looking you're already happy.
My morning miracle was the doves. Yours?
Good morning with lots of happiness!
Happy Thursday.
Παγωμένος αέρας, το κύμα να χορεύει ζωηρά στην επιφάνεια της θάλασσα και ένα ψιλόβροχο σε γαργάλαγε χωρίς να σε βρέχει. Ατμόσφαιρα μουντή.
Και τα μέσα μου μουντά κάπως ήταν.
Πιστός στο καθημερινό ραντεβού με την θάλασσα πήγα για το πρωινό μου κολύμπι. Μόνος.
Ούτε οι πεταμένες ταμπέλες από το περσινό μπουρίνι «τ’ Αγιαγιαντρεός»
ούτε η μισογκρεμισμένη άσφαλτος κατά μήκος της παραλίας και τα …μερικά σκουπιδάκια
αλλά ούτε και οι κροκάλες και οι απείθαρχες πέτρες κατάφεραν να με κάνουν να νιώσω μόνος και λυπημένος.
Η αύρα που περικύκλωνε το κορμί μου είχε μια γεύση από μαμαδίσια αγκαλιά. Και ξαφνικά προσγειώθηκαν,
σχεδόν δίπλα μου,
μια μεγάλη παρέα από περιστέρια.
Θαρρείς και κάποιος τότε είπε να έρθουν να μου κάνουν παρέα.
Θαρρείς και ήξεραν….
Δεν με ενδιαφέρει να μάθω το γιατί. Φτάνει που ήρθαν. Ήταν για έμενα σημαδιακό. Ήταν σαν θαύμα. Από εκείνα τα θαύματα που ξετυλίγονται πολλές φορές μπροστά σου σαν δώρα και, εσύ, είναι στο χέρι σου αν θα μπορέσεις να τα δεις ή όχι.
Εγώ πάντως τα βλέπω. Και όταν δεν τα βλέπω, ψάχνω και τα βρίσκω.
Είναι πολύ όμορφη η ζωή και περιβαλλόσαστε γύρω μας από αγάπη. Απεριόριστη,
αγνή,
αληθινή αγάπη.
Μέχρι και το αγριόχορτο στην άκρη του δρόμου ανθίζει. Έχει το φύλακα Άγγελό του. Φαντάσου εσύ τι έχεις….
Η τσάντα μου είναι πάντα εφοδιασμένη με λιχουδιές για την παρέα που συνήθως με συνοδεύει. Εκείνη τη μέρα απουσίαζε. Άνοιξα το τάπερ και πήρα ένα κομμάτι φρέσκο κέικ. Το έδωσα στα περιστέρια και μετά ήρθαν κι άλλα.
Κι αλλά περιστέρια,
κι αλλά θαύματα,
κι άλλη ευτυχία.
Σε συμβουλεύω να δεις κι εσύ τα θαύματα. Κι αν δεν τα βλέπεις ψάξε. Ψάξε παντού και πολύ.
Ψάξε για τα θαύματα.
Ψάξε για την ευτυχία.
Ψάξε για τα περιστέρια. Να θυμάσαι ότι μόνο και μόνο που ψάχνεις είσαι ήδη ευτυχισμένος.
Το δικό μου πρωινό θαύμα ήταν τα περιστέρια. Το δικό σου;
Καλημέρα με πολλή ευτυχία!
Καλή Πέμπτη.
Bochatziar Sp. Evangelos mpoxatziar.gr ©All rights reserved.
