7 ΗΜΕΡΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΑΥΤΙΣΜΟΥ!

ΖΟΧΟΣ

Η εικόνα αυτή είναι το ξεκάθαρο τέλος της ανθοφορίας ενός ζοχού. Ένας μικρός θάνατος.

Ένα μπουκέτο ξεραμένα λουλούδια.

Ταυτόχρονα σημαίνει και τον θάνατο της ζοχιάς.

Ο περισσότερος κόσμος δεν δίνει καμία σημασία σε αυτό το ξεραμένο μπουκέτο.

Κανείς δεν θα το ήθελε στο βάζο του.

Κανείς.

Αν τολμούσα να προσφέρω αυτό το λουλούδι για να φλερτάρω τη γυναίκα που θα μου άρεσε το πιο πιθανό είναι να με κορόιδευε και φυσικά να έτρωγα «χυλόπιτα» όπως έλεγα όταν ήμουν εφηβάκι.

Όμως για εμένα αυτός ο ζοχός είναι ολόκληρη η ευτυχία της ημέρας μου.

Είναι ένας θησαυρός που με γέμισε ενέργεια αισιοδοξία, πίστη και ελπίδα.

Ναι, αυτός.

Αυτός ο ζοχός είναι ότι καλύτερο θα μπορούσε να μου συμβεί σήμερα.

Αυτό το ξεραμένο λουλουδάκι έχει στην κορυφή του λευκό χνούδι.

Το βλέπετε;

Υπάρχουν μέσα εκατοντάδες σποράκια.

Φυσούσε πολύ και ο αέρας δε με άφηνε να βγάλω όσο πιο καλλιτεχνικά μπορούσα για να μοιραστώ μαζί σας αυτή την εικόνα και αυτό ήταν μια δεύτερη ευτυχία.

Κάποιος άλλος μπορεί να δυσκολευόταν και ίσως να γκρίνιαζε και να παρατούσε τη φωτογράφιση και ενδεχομένως το μοίρασμα.

Όμως για εμένα αυτή η κουνημένη φωτογράφιση ήταν άλλος ένας πρωινός θησαυρός. Γιατί σκέφτηκα πως αυτός, ο ίδιος αέρας, είναι αυτός που θα πάρει καλλιτεχνικά, ένα – ένα αυτά τα σπορακια και την επόμενη Άνοιξη, μπορεί και νωρίτερα θα είναι γεμάτος ο τόπος από περισσότερους ανθισμένους ζοχούς που θα κάνουν ανθρώπους σαν εμένα ευτυχισμένους.

Εντάξει μπορεί να μοιάζω λίγο αλλόκοτος, λίγο περίεργος, ίσως και σπάνιος.

Όμως…

Όπως και ο ζοχός…

Υπάρχω παντού γύρω σας και @σας φωνάζω ένα μεγάλο, πολύ μεγάλο, τεράστιο

Thank you.

Για τις ευχές σας που είναι ακόμα ένας πολύτιμος θησαυρός!

Είμαι πολύ τυχερός που ζω ανάμεσα σε θησαυρούς.

Μικρούς και μεγάλους.

Το ίδιο συμβαίνει και με τα παιδιά σας. Ο αυτισμός τους δεν είναι το τέλος του κόσμου. Δεν είναι τραγωδία. Είναι η αρχή ενός άλλου.

Γοητευτικού.

Παραδεισένιου.

Μαγευτικού.

Μοναδικού.

Και ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ αξίζει να ζήσετε.

Όμως για να μπορέσετε να τον αισθανθείτε χρειάζεται πρώτα να παραδοθείτε ΑΝΕΥ ΟΡΩΝ σε αυτόν. Να μείνετε μακριά από προσδοκίες και να μη χάνετε ποτε την πίστη, την αισιοδοξία και την ελπίδα σας.

Έχετε όλες τις αισθήσεις σας ανοιχτές στα θαύματα που έρχονται!

ΥΓ. Μια κυρία κάλεσε στο γραφείο μου και μίλησε με τη γραμματέα μου για να μου φέρει το παιδί της. Αυτή την περίοδο διαβάζει το βιβλίο μου και σχολιάζει πως τα λέω ρομαντικά.

Η απάντησή μου σε αυτήν, με πολλή αγάπη, είναι πως δεν τα λέω ρομαντικά. Τα λέω όπως τα αντιλαμβάνομαι.

Τα λέω όπως είναι. Έτσι αντιλαμβάνομαι και τα παιδιά όλου του κόσμου που φτάνουν στην πόρτα μου.

Θαύματα.

Λουλούδια! Και μέσα σε λίγο λεπτά ανθίζουν σαν τα πολύτιμα αγριολούλουδα.

Το αντίθετα συμβαίνει καλή μου Μάνα που πήρες τηλέφωνο.

Ακριβώς το αντίθετο. Εσύ λες τα λόγια μου ρομαντικά.

Όμως εγώ τα λέω πραγματικότητα.

Την δική μας πραγματικότητα.

Και σε προσκαλώ με πολλή αγάπη να ζήσεις κι εσύ αυτήν την πραγματικότητα αν δεν την έχεις ήδη ζήσει κάποιες φορές.

Είμαι σίγουρος πως ναι.

Θυμήσου!

Και τώρα είναι η ώρα για την δίκη μου ευχή για την χθεσινή γιορτή μου:

Να ζήσω ρομαντικός μέχρι την τελευταία μου ανάσα!

Για εσάς ευχομαι ο, τι επιθυμεί η ψυχούλα σας!

Ευχαριστώ και πάλι!!!!!

Πολύ. Πολύ. Πολύ.