The dad of 13-year-old Stathis rolled his eyes when I told him that his son would definitely talk.
"Well done...!"
He monologued.
I smiled.
And.
I started the intervention right after the history was taken.
The parents were sitting next to him on the couch, watching.
After a few minutes, Stathis had already spoken his first words.
I interrupted for a moment and addressed the father:
"You were surprised that I was sure your son would talk!" I said to him.
"Yes, because I know my job very well, I know what I teach but,
above all,
I have learned to change until every human being, regardless of age, can use this complex code that we verbalists use. Speech." I concluded.
Then I remembered a visit to a well-known department store in Patras, six and a half years ago.
I had three children at the time and they were with me. It went without saying that their escort would not go unused and so, they had each taken their "katiti"...
And while the cashier was ringing up the products, the muttering had already begun. -They didn't like something!
"Ahhh, look at that!" I shouted in a funny mood.
If you don't like the toys, I'd better change you and not them!!!"The cashier got greasy with laughter...
The same is true in Therapy:
"When a child doesn't talk,
you change,
you don't change the child."
«Μπράβο…!».
Μονολόγησε.
Χαμογέλασα.
And..
ξεκίνησα την παρέμβαση αμέσως μετά τη λήψη ιστορικού.
Οι γονείς κάθονταν δίπλα του, στον καναπέ, και παρατηρούσαν.
Μετά από μερικά λεπτά ο Στάθης είχε ήδη πει τις πρώτες του λέξεις.
Διέκοψα για λίγο και απευθύνθηκα στον πατέρα:
«Σας έκανε εντύπωση που ήμουν σίγουρος ότι ο γιος σας θα μιλήσει!» Του είπα.
«Ναι, γιατί ξέρω πάρα πολύ καλά την δουλειά μου, ξέρω τι διδάσκω μα,
προπάντων,
έχω μάθει να αλλάζω μέχρι να μπορέσει ο κάθε άνθρωπος, ανεξάρτητου ηλικίας, να μπορέσει να χρησιμοποιήσει αυτό το σύνθετο κώδικα που εμείς οι λεκτικοί χρησιμοποιούμε. Την ομιλία.» Συμπλήρωσα.
Τότε θυμήθηκα μια επίσκεψή μου σε γνωστό πολυκατάστημα στην Πάτρα, έξι μισή χρόνια πριν.
Είχα τότε τρία παιδιά και ήταν μαζί μου. Εννοείται πως η συνοδεία τους δεν θα έμενε ανεκμετάλλευτη και έτσι, είχαν πάρει και το «κατιτίς» τους ο καθένας…
Και όσο η ταμίας χτύπαγε τα προϊόντα, είχε ήδη αρχίσει η μουρμούρα. —Κάτι δεν τους άρεσε!—
«Αααα, κοιτάξτε να δείτε!» Φώναξα με αστεία διάθεση.
Αν δε σας αρέσουν τα παιχνίδια, καλύτερα να αλλάξω εσάς και όχι αυτά!!!»Η ταμίας λιγώθηκα στο γέλιο…
Το ίδιο ισχύει και στην Θεραπεία:
«Όταν ένα παιδί δε μιλά,
αλλάζεις εσύ,
δεν αλλάζεις παιδί.»
Bochatziar Sp. Evangelos mpoxatziar.gr©All rights reserved.
