LETTER TO SAINT KING:
Santa Claus:
I don't know if I should have written you this letter because I've been a bad boy all year again.
In fact, this year was the worst.
You know, my Saint...
I bit my mom's hands too many times.
Also, I keep pulling her hair and sometimes I pull out strands of her hair.
I don't let my dad touch me even though I want him next to me all the time.
You know...
I constantly make my mother cry and my father yell.
Sometimes dad breaks down, bangs his head, and sometimes he runs away from the house.
I make their lives unbearable, Holy One...
You know...
They don't tell me so as not to upset me, but I understand.
At school I'm the worst.
They called my parents sometimes for my bad behavior.
I pull hair, tear shirts and other weird stuff like that.
I even bit the principal twice.
I embarrass the teachers,
the principal,
I'm ashamed of my own parents.
I'm ashamed of my classmates too. I make their lives difficult.
None of them know what to do with me.
I'm ashamed of you too, Santa Claus, who knows everything.
You know...
I'm even more ashamed that I have the nerve to write you this letter.
But, my Saint...
Do you know?
I don't want it.
None of this is in my control.
As hard as it is for everyone else, it's just as hard for me.
I won't tell you any more,
Holy...
Now is the worst moment in this letter, my Saint, good Santa Claus.
The time when I, too, shall ask for my gifts.
Listen:
I would like a place and people in it that wouldn't be so scary for me and all autistic people.
I would like the moms to get their smiles and carefree spirit back.
I would like dad to hug mom again like before and for us to live cuddled and loved in our warm home.
Holy...
I wish I was more correct in my communication and that my people understood me better.
I want to make people understand that if he changes first, our lives will stop being difficult.
I mean the lives of autistics and the rest of us.
Mine and theirs.
I want you, my Saint, to explain to them that there is only one world and one world alone.
And there is room for us.
It's true.
We are not two.
Please tell my parents I'm the same child I was before.
I mean before my autism diagnosis.
Enlighten us with your wisdom, Holy One.
And bring me some space and time...
My Saint,
good,
Basil...
Forgive me for this difficult letter.
I don't ask you for toys like other children.
I don't want any of this, my Saint...
Nothing.
This nothing that means,
for me...
a lot.
With love
An autistic child having a bit of a hard time.
Many wishes for the year ahead!
Happy birthday to all the celebrants!
Evangelos Bochatziar
© All rights reserved. mpoxatziar.gr2023
Άγιε μου Βασίλη:
Δεν ξέρω αν έπρεπε να σου γράψω αυτό το γράμμα γιατί πάλι ήμουν κακό παιδί όλη τη χρονιά.
Μάλιστα φέτος ήταν η χειρότερη.
Ξέρεις, Άγιε μου…
Δάγκωσα τα χέρια της μαμάς μου πάρα πολλές φορές.
Επίσης, τραβώ συνεχώς τα μαλλιά της και μερικές φορές της βγάζω τούφες.
Δεν αφήνω τον μπαμπά μου να με αγγίζει κι ας τον θέλω συνεχώς δίπλα μου.
Ξέρεις…
Κάνω τη μητέρα μου συνεχώς να κλαίει και τον πατέρα να φωνάζει.
Κάποιες φορές ο μπαμπάς τα σπάει, χτυπά το κεφάλι του και άλλες φεύγει από το σπίτι.
Κάνω τη ζωή τους ανυπόφορη, Άγιε μου…
Ξέρεις…
Δε μου το λένε για να μη με στενοχωρήσουν όμως εγώ το καταλαβαίνω.
Στο σχολείο είμαι ο χειρότερος.
Κάλεσαν τους γονείς μου κάποιες φορές για την κακή συμπεριφορά μου.
Τραβάω μαλλιά, σκίζω μπλούζες και αλλά τέτοια περίεργα.
Δάγκωσα και την διευθύντρια δυο φορές.
Ντρέπομαι τους δασκάλους,
την διευθύντρια,
ντρέπομαι και τους ίδιους τους γονείς μου.
Και τους συμμαθητές μου ντρέπομαι. Δυσκολεύω τη ζωή τους.
Κανένας τους δεν ξέρει τι να κάνει με εμένα.
Ντρέπομαι και εσένα Άγιε μου Βασίλη που τα ξέρεις όλα.
Ξέρεις…
Ντρέπομαι πιο πολύ που έχω το θράσος να σου γράφω αυτό το γράμμα.
Όμως, Άγιε μου…
Ξέρεις ;
Δεν το θέλω.
Τίποτα από όλα αυτά δεν ελέγχω.
Όσο δύσκολο είναι για όλους τους άλλους άλλο τόσο δύσκολο είναι και για μένα.
Μη σου πω και περισσότερο,
Άγιε μου…
Τώρα έφτασε η χειρότερη στιγμή στο γράμμα τούτο Άγιε μου, καλέ Βασίλη.
Αυτή που θα ζητήσω κι εγώ τα δώρα μου.
Άκου:
Θα ήθελα ένα μέρος και ανθρώπους μέσα σε αυτό που δεν θα ήταν τόσο τρομακτικό για εμένα και όλους τους αυτιστικούς.
Θα ήθελα οι μαμάδες να ξαναβρούν το χαμόγελο και την ξενοιασιά τους.
Θα ήθελα ο μπαμπάς να αγκαλιάζει ξανά τη μαμά όπως πριν και να ζούμε αγκαλιασμένοι και αγαπημένοι στο ζεστό μας σπίτι.
Άγιε μου…
Θα ήθελα να ήμουν πιο σωστός στην επικοινωνία μου και οι δικοί μου άνθρωποι να με καταλαβαίνουν καλύτερα.
Θέλω να κανείς τον κόσμο να καταλάβει πως αν αλλάξει αυτός πρώτα, θα σταματήσουν να γίνονται δύσκολες οι ζωές μας.
Εννοώ τις ζωές των αυτιστικών και των υπολοίπων.
Την δική μου και εκείνων.
Θέλω, Άγιε μου, να τους εξηγήσεις πως ένας είναι ο κόσμος και μόνο.
Και μας χωράει.
Αλήθεια.
Δεν είμαστε δύο.
Πες σε παρακαλώ στους γονείς μου πως είμαι το ίδιο παιδί που ήμουν και πριν.
Εννοώ πριν την διάγνωση του αυτισμού μου.
Φώτισέ μας με τη σοφία Σου, Άγιε μου.
Και φέρε μου λίγο χώρο και χρόνο…
Άγιε μου,
καλέ,
Βασίλη…
Συγχώρεσέ με για αυτό το δύσκολο γράμμα.
Δε σου ζητάω παιχνίδια όπως τα αλλά παιδάκια.
Δεν θέλω τίποτα από όλα αυτά, Άγιε μου…
Τίποτα.
Αυτό το τίποτα που σημαίνει,
για μένα…
πολλά.
Με αγάπη
Ένα αυτιστικό παιδί που περνάει λιγάκι δύσκολα.
Πολλές ευχές για το έτος που έρχεται!
Χρόνια πολλά στους εορτάζοντες!
© All rights reserved. mpoxatziar.gr2023
