Το παιδί σου…

Το παιδί σου…

Το νοιάζομαι.

Το παιδί σου…

Το αγαπάω.

Το περιποιούμαι σαν να ήτανε δικό μου παιδί!

Ούτε Μάνα του είμαι ούτε Πατέρας!

Γίνομαι,

όμως

ένα μαζί του.

Το αποδέχομαι όπως ΑΚΡΙΒΩΣ είναι.

Το αποδέχομαι στις ΠΡΑΞΕΙΣ.

Όχι στα λόγια…

Ποτέ,

στα λόγια.

Το περιποιούμαι με το σεβασμό που του πρέπει και μόνο.

Ίσο με εμένα.

ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΟΧΙ!

Ποτέ!!!Λιγότερο.

Κι εκείνο…

μου χαρίζει τις πρώτες του λέξεις!

Μιλάει!

ΜΙΛΑΕΙ.

Για πρώτη φορά.

Όχι.

Ούτε μαγικά κάνω, ούτε θαύματα!

Είναι που κάμω πολύ καλά την δουλειά μου και την κάνω με…

αγάπη.

ΑΓΑΠΗ!

Πολλή αγάπη.

Και που’ σαι!:

Αύριο θα την κάνω καλύτερα!

Σου το υπόσχομαι.

Επίσης, να σου υπενθυμίσω, πως:

ΔΕΝ. ΥΠΑΡΧΕΙ. ΜΗ ΛΕΚΤΙΚΟΣ. ΑΥΤΙΣΜΟΣ.

Οι αυτιστικοί ΚΑΙ μιλούν ΚΑΙ επικοινωνούν!

Τέλεια.

Και παύλα-

Αν θες, ξαναδιάβασε το!

Καλό Ξημέρωμα!