Όμως…

 

Ομως,
Δεν έκανε πολλά…
Το βλέμμα του σπινθηροβόλο.
Η άβρα του μοναδική.
Το πάθος ατελείωτο για πολλά.
Είναι ιδιόμορφος, ιδιαίτερος, πολύτιμος…
Κάθε μέρα διαφορετική και ίδια με όλες τις άλλες.
Θα μπορούσε να κάνει θαύματα.
Τα βλέπει μπροστά του μα δεν τολμά.
Είναι φυλακισμένος!
Ετοιμάζεται με βιασύνη και μπαίνει στο κελι του καθημερινά.
Πλήρης υποταγή.
Την διάλεξε την φυλακή του.
Ομως, ακόμα δεν ξέρει να διαλέγει.
Δεν ξέρει…
Πιστεύει πως είναι ευτυχισμένος.
Ουτε ευτυχία ξέρει τι σημαίνει,
ομως.
Κάποιοι άνθρωποι είναι σαν τις φραγκοσυκιές!
Δίνουν καρπούς σε μέρη που αλλοι πεθαίνουν.
Είναι το ίδιο νόστιμοι οι καρποί τους με τους καρπούς των αλλων.
Όμως…
Και η γεύση τους, γλυκάδα.
Σαν όλων των άλλων. Δεν θέλουν τα ίδια, όμως…
Δώστε χώρο για να δώσουν καρπούς.
Αποδεχτείτε,
αγκαλιάστε και κερδίστε…
Αγαπήστε πρώτα,
Ό μ ω ς!